در روایات آمده که ولی عصر(عج) زمانی ظهور
می‌کند که زمین پر از ستم شود، اما معنای این روایت‌ها چنین نیست که پر
شدن جهان از ظلم و ستم، علت ظهور است، بلکه می‌فرماید: هنگام ظهور وضع جهان
چنین خواهد بود.
معارف عمیق مهدویت ضامن سلامت و سعادت جامعه و فرد فرد
انسان‌هاست، اعتقاد به بشارت‌های پیامبران گذشته و ائمه دین(ع) افراد با
انگیزه و پرتوانی را در جامعه می‌تواند پرورش دهد، باور به حضور امامی ناظر
بر اعمال، از جنبه فردی موجب پاک نگاه داشتن روح و پیراستن اعمال از
زشتی‌هاست و از جنبه اجتماعی باعث هم‌دلی مؤمنان و ایستادگی در برابر
ظالمان می‌شود، کارکرد وسیع و عمیق آموزه‌های مهدوی، جذابیت خاص موضوع را
نشان می‌دهد، به همین دلیل، قشرهای مختلف جامعه پرسش‌های بسیاری در این
موضوع دارند که لزوم پاسخگویی صحیح به آنها از راهی مطمئن بر کسی پوشیده
نیست.
پژوهشکده مهدویت در کتاب «مهدویت، پرسش‌ها و پاسخ‌ها» به برخی از شبهات این گونه پاسخ می‌دهد:
***در چه شرایطی می‌توان انتظار ظهور داشت؟
-امام زمان(عج) آمدنی است یا آوردنی؟ چرا امام زمان(عج) ظهور نمی‌کند؟
باید
توجه داشت که اصل ظهور و آمدن امام مهدی(عج) و پر کردن زمین از عدل و داد،
از وعده‌های الهی است و خداوند هرگز بر خلاف وعده‌اش عمل نمی‌کند،
بنابراین
ظهور حتماً اتفاق خواهد افتاد، چیزی نمیتواند مانع شود؛ پس تا این حد را
نمی‌توان آمدنی دانست و کسی نمیتواند آن را تغییر دهد.
اما اینکه
امام زمان(عج) چه وقت ظهور می‌کند، زود یا دیر، این به دست مردم و بسته به
شرایط است، هر چه شرایط زودتر فراهم شود، امام سریع‌تر ظهور می‌کند.
همین طور با تأخیر شرایط، ظهور نیز به تأخیر می‌افتد، از این لحاظ می‌توان گفت حضرت آوردنی است و برای تعجیل ظهورش باید تلاش کرد.
اما
کی و چه وقت مردم به این عقیده و بینش می‌رسند؟ وقتی به این نتیجه می‌رسند
که تمام حکومت‌ها و گرایش‌ها را تجربه کنند و همه مدعیان با انواع تفکر،
به مرور زمان بر سر کار آیند و نارسایی و ناتوانی همگی آنها برای مردم
آشکار شود.
از این رو در روایات آمده است: «دولت مهدی آخرین دولت
است» تا عده‌ای نگویند اگر قدرت دست ما بود ما هم می‌توانستیم، وقتی مردم
از تمام مکتب‌ها و حکومت‌ها قطع امید کردند (چنان که این اتفاق در غرب در
حال وقوع است)، خواهان منجی الهی می‌شوند و این ظرفیت را در خود ایجاد
می‌کنند که هر چه منجی الهی گوید، با جان و دل بپذیرند و به جا آوردند،
چنین جامعه‌ای، جامعه منتظر است و با چنین شرایطی می‌توان توقع ظهور داشت.
*راز ۳۱۳ و نقش آن در تحقق ظهور
-آیا امام زمان(عج) هنگامی که ۳۱۳ یار داشته باشد ظهور می‌کند؟
در
روایتی جناب عبدالعظیم حسنی از امام جواد (ع) نقل می‌فرمایند: «۳۱۳ نفر از
اصحاب امام مهدی(عج) به تعداد اهل بدر، از طرف زمین به سوی حضرت می‌آیند و
اطرافش جمع می‌شوند... وقتی این عده از اهل اخلاص جمع شوند، خداوند امرش
را آشکار می‌کند».
برخی براساس این روایت معتقدند: اگر امام
زمان(عج) فقط ۳۱۳ یار مخلص داشته باشد، ظهور می‌کند، اما حقیقت آن است که
تکمیل شدن این تعداد یار برای امام مهدی(عج) تنها شرط و علت تامه برای ظهور
نیست، بلکه یکی از شرایط ظهور، وجود یاران است.
ظهور امام مهدی(عج) شرایط دیگری مانند آمادگی و استقبال جهانی نیز دارد بنابراین زمینه ظهور و حکومت جهانی فقط وجود یاران نیست.
*رابطه ظلم و ظهور/ظلم و ستم باعث ظهور می‌شود؟
-با
وجود این همه ستم و فسادی که در دنیا رایج شده و خود امام زمان(عج) هم
شاهد آن هستند، چرا ظهور نمی‌کنند؟ امام عصر وقتی بیاید ظالمان و مستکبران
را نابود می‌کند؛ اما چرا این کار وقتی صورت می‌گیرد که جهان پر از ظلم
شود؟ مگر پیش‌گیری بهتر از درمان نیست؟
باید توجه داشت که آنچه موجب
ظهور امام زمان(عج) می‌شود، آمادگی مردم برای پذیرش حکومت امام و همچنین
وجود یاران مخلص و فداکاری است که دستورهای امام را دقیقاً اجرا کنند و در
این راه از هیچ کوششی فروگذاری نکنند.
بنابراین وجود ستم و پر شدن
عالم از آن، باعث ظهور نمی‌شود، آری، در روایات آمده که حضرت زمانی ظهور
می‌کند که زمین پر از ستم شود، اما معنای این روایت‌ها این نیست که پر شدن
جهان از ظلم و ستم، علت ظهور است، بلکه می‌فرماید: هنگام ظهور وضع جهان
چنین خواهد بود و حضرت در اوج بیداد و ستم ظهور خواهد کرد، به عبارت دیگر،
این احادیث گویای اوضاع جهان در زمان ظهور است، نه بیان کننده علت ظهور.
پس
اگر بخواهیم ظهور هر چه سریع‌تر اتفاق بیفتد، باید زمینه پذیرش حکومت عدل
امام مهدی(عج) را در خود و جامعه به وجود آوریم و به جایی برسیم که بدانیم
به جز امام زمان(عج) کسی نمیتواند ما را به نیکبختی برساند و هر چه امام
امر کند، به سود ماست؛ گرچه این عدالت مهدوی، گاه به ضررمان نیز تمام شود،
البته پر شدن جهان از ستم نیز انسان را برای هر چه زودتر به نتیجه رسیدن،
یاری می‌رساند.
نکته بعد این که باید دریابیم پیشرفت صنعت و علم،
بدون معنویت و انسانیت، به تنهایی نمیتواند برای مردم عدالت و سعادت
بیاورد؛ بلکه انسانی الهی لازم است تا به کمک علم و هدایت او، نیازهای
واقعی بشر پاسخ گفته شود و او راه سعادت را به همه نشان دهد، بنابراین برای
ظهور حضرت مهدی(عج) آمادگی عمومی جامعه برای حق‌پذیری و ظلم ستیزی آنان و
فراهم شدن یاران مخلص و فداکار، ضروری‌ترین شرط ظهور است و در غیر این
صورت، امام به تنهایی نمیتواند کاری انجام دهد؛ چنان که ائمه گذشته
نتوانستند جامعه را اصلاح کنند.
پس مهم، فراهم شدن زمینه ظهور است
که در رأس آنها، آمادگی جامعه انسانی برای پذیرش دولتی کاملاً حق‌گرا و
ظلم ستیز، بر اساس فرمان‌های الهی قرار دارد؛ و گرنه هر اندازه هم بیداد
زیاد باشد، امام ظهور نخواهد کرد؛ چون زمینه ظهور فراهم نشده است و ایشان
نمیتواند برنامه الهی خود را اجرا کند.
با توجه به مطالب یاد شده،
روشن شد که برای تسریع در ظهور امام زمان باید یاوران مخلص و توانمندی
تربیت شوند و در فضای جامعه و در سطح بین‌الملل، نام و یاد حضرت گسترش یابد
و فرهنگ مهدویت تبلیغ شود تا مردم مشتاق و آماده پذیرش حکومت عدل جهانی
امام مهدی(عج) شوند.
آینده روشن
درانتظارمنجی
درانتظارباران نیست آنکه بذری نکاشتهدرانتظارمنجی
درانتظارباران نیست آنکه بذری نکاشتهشباهت حضرت مهدی (عج) با حضرت خضر (ع)
خداوند، عمر حضرت خضر (علیه السلام) را طولانی کرده است تا به این وسیله، مونس آقای ما باشند. امام رضا (ع) در روایتی فرمودند: «خضر (ع) از آب حیات آشامیده پس او زنده است و نمیمیرد تا در صور دمیده شود و البته او نزد ما می آید و بر ما سلام می کند، صدایش شنیده می شود ولی خودش دیده نمی گردد، و او هرجا که نامش به میان آید حاضر می‌شود، پس هر که از شما او را یاد کرد بر او سلام کند. او هر سال در مراسم حج حاضر است، تمام مناسک را انجام می دهد و در عرفه وقوف دارد. پس بر دعای مؤمنین آمین میگوید، و خداوند وحشت قائم ما را در هنگام غیبتش به وسیله او به انس مبدّل میسازد، و تنهایی اش را به وسیله ی او برطرف می نماید.» (1)شباهت ها
1. خداوند به حضرت خضر (ع) توانایی داده است که به هر شکل که بخواهد دربیاید. حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) نیز این توانایی را دارند. (2)
2. احتمالاً داستان حضرت موسی (ع) و حضرت خضر (ع) را شنیده اید و یا در قرآن خوانده اید. اگر داستان آن را نمی دانید به طور اختصار باید گفت که حضرت خضر دست به کارهایی می زدند که حضرت موسی (ع) حکمت آن را نمی دانستند. مثلاً حضرت خضر سوار کشتی مردی شدند و بلافاصله شروع به سوراخ نمودن آن کردند. حضرت موسی که به این کار ایشان اعتراض کردند، در نهایت به این پاسخ رسیدند که پادشاه آن مملکت، به دنبال تصاحب تمام کشتی های سالم بوده است و این کار حضرت خضر، سبب شد که مرد صاحب کشتی از نان خوردن نیفتد. در واقع، باطن کار حضرت خضر (ع)، برای همه آشکار نبود و پس از آنکه خودشان توضیح دادند، معلوم شد که چرا اینکار را انجام دادند.
حضرت مهدی (ع) نیز مأمور به علم باطن هستند. یعنی همچون حضرت خضر (ع)، وظیفه دارند بر اساس آنچه می دانند – ولو اینکه مردم نمی دانند و سر از حکمتش در نمی آورند- عمل کنند. (3)
3. حضرت خضر (ع) هر سال در مراسم حج شرکت می‌کنند و تمام مناسک را انجام میدهند. حضرت بقیة الله (ع) نیز، هر سال در مراسم حج شرکت می‌کنند و تمام مناسک را بجای می آورد. (4)
در انتهای این بخش، این رباعی زیبا را تقدیم می کنیم:
من از دو روزه ی عمر آمدم به جان ای خضر
چه می کنی تو که این عمر جاودان داری
شنا به بحر تفکر نموده فهمیدم
بلی! مصاحبت صاحب الزمان داری
پی نوشت:
1. کمال الدین: 390:2؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، نشر مسجد مقدس جمکران، ج 1، ص 232
2. تفسیر القمی: 404؛ به نقل از همان، ص 233
3. اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، نشر مسجد مقدس جمکران، ج 1، ص 234
4. همان.
پرچم دار
شاید تعریف عصای حضرت موسی (علیه السلام) و پیراهن حضرت یوسف (ع) را شنیده باشید و شاید برایتان جالب باشد بدانید که هر پیامبری، میراث خودش را بر جای گذاشته است. مثلاً حضرت سلیمان (ع)، انگشتری را بر جای گذاشت که با آن جنیان را در دوران حکومت خودش تسخیر کرد و حضرت ایوب (ع)، صبرش را و حضرت یعقوب (ع)، اشکش را. لابد می پرسید برای چه کسی؟ خوب معلوم است؛ میراث دار تمام انبیا و اوصیا، حضرت مهدی صاحب الزمان (ع) است.رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز از خودشان میراثی بر جای گذاشتند. البته پیامبر اسلام، بسیاری از صفات و خصال را علاوه بر وسایل متعدد برای اوصیای پس از خود باقی گذاشتند ولی دو عدد از این وسایل، مخصوص حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) و مناسب ایشان است: یکی پرچم جنگهای رسول خدا (ص) و دیگری زره ایشان.
در این مطلب، درباره ی پرچم حضرت سخن می گوییم و در مطلب بعد به زره حضرت می پردازیم ان شاء الله.
پرچم پیروزی
حضرت رسول (ص)، پرچمی داشتند که حضرت جبرئیل امین (ع)، در جنگ بدر از طرف خداوند به ایشان دادند. به فرموده ی امام صادق (ع) جنس این پرچم از برگهای بهشتی است (1) و حضرت محمد باقر (ع) نیز فرمودند: «چوبش از عمود عرش خداوند» است. (2)
می دانید ویژگی این پرچم چیست؟ زمانی که گشوده می شود، دشمنان خدا را نابود می کند. حضرت رسول (ص)، این پرچم را در جنگ بدر گشودند و بعد از آن استفاده نکردند و این پرچم به امیرالمؤمنین علی (ع) رسید. حضرت علی (ع)، این پرچم را در جنگ جمل گشودند و به پیروزی رسیدند. زمانی که جنگ صفین از راه رسید، مردم از ایشان خواهش کردند پرچم را باز کنند ولی ایشان نپذیرفتند و به امام حسن (ع) فرمودند: «ای فرزند من! برای این قوم مدتی است که باید به آن برسند و به درستی این پرچمی است که پس از من جز قائم (ع) آن را نمی گشاید.» (3)
حالا با خودتان فکر کنید که حضرت مهدی (عج)، صاحب این پرچم هستند. زمانی که هنگامه ی ظهور برسد، آن را می گشایند. حضرت صادق (ع) فرمودند: «...هرگاه [قائم] برخاست، آن را باز می کند. در مشرق و در مغرب احدی نمی ماند مگر آنکه آن را ملاقات می کند و ترس از پیش روی آن به مسافت یک ماه، از راست آن یک ماه و از چپ آن یک ماه سیر می کند.» (4)
همچنین از امام باقر (ع) روایت شده است: «پرچم رسول خدا (ص) را باز می کند و وقتی آن را باز می کند، ملائکه ی بدر بر او فرود می آیند.» (5)
چکیده ی مطلب این است که زمانی که پرچم گشوده می شود، ترس وجود دشمنان امام را می گیرد و فتح و پیروزی آغوشش را به روی شیعیان و امامشان می گشاید.
این پرچم، مدتهاست باز نشده است؛ حیف این پرچم نیست؟ پرچمی که گَردش را کسی جز آقای ما نمی تکاند؛ آخرین قهرمان میدان الهی: حضرت منصور! (6)
پی نوشت:
1. الغیبة نعمانی، ص 307؛ به نقل از نهاوندی، علی اکبر، العبقری الحسان، نشر مسجد مقدس جمکران، ج 7، ص 355- 356
2. همان، ص 309؛ به نقل از همان کتاب، ص 356
3. همان، ص 307؛ به نقل از همان، ص 357
4. همان؛ به نقل از همان، ص 356
5. همان، ص 309؛ به نقل از همان.
6. منصور یعنی یاری شده.
راز عدد ۳۱۳ و ظهور
معارف عمیق مهدویت ضامن سلامت و سعادت
جامعه و فرد فرد انسان‌هاست، اعتقاد به بشارت‌های پیامبران گذشته و ائمه
دین(ع) افراد با انگیزه و پرتوانی را در جامعه می‌تواند پرورش دهد، باور
به حضور امامی ناظر بر اعمال، از جنبه فردی موجب پاک نگاه داشتن روح و
پیراستن اعمال از زشتی‌هاست و از جنبه اجتماعی باعث هم‌دلی مؤمنان و
ایستادگی در برابر ظالمان می‌شود، کارکرد وسیع و عمیق آموزه‌های مهدوی،
جذابیت خاص موضوع را نشان می‌دهد، به همین دلیل، قشرهای مختلف جامعه
پرسش‌های بسیاری در این موضوع دارند که لزوم پاسخگویی صحیح به آنها از
راهی مطمئن بر کسی پوشیده نیست.
حمله توپخانه ارتش ترکیه به خاک سوری
رسانه‌های ترکیه گزارش دادند، به دنبال شلیک خمپاره از سوریه به جنوب ترکیه، توپخانه این کشور خاک سوریه را هدف قرار داده است.
به گزارش پرس تی وی،
رسانه های ترکیه روز جمعه (۲۷ بهمن) گزارش دادند، خمپاره ای که از کشور
همسایه سوریه شلیک شده بود، به نزدیکی شهر اسکندرون در استان حتای و نزدیک
مرزهای سوریه اصابت کرد.
گزارش ها حاکی از آن است که در این حمله
خمپاره ای هیچ کسی مجروح نشده است.در تاریخ یازدهم فوریه بر اثر انفجار یک
دستگاه مینی بوس در مرز ترکیه و سوریه، دستکم ۱۳ نفر کشته و دهها نفر زخمی
شدند.در ماه اکتبر ۲۰۱۲ نیز چندین سرباز سوری در حمله نیروهای ترکیه به
پایگاه نظامی نزدیک شهر مرز تل ابیض کشته شدند.
این حمله به دنبال
شلیک خمپاره از خاک سوریه به ترکیه صورت گرفت. در این حمله خمپاره ای که
شهر آک چاکاله در استان شانلی اورفه در جنوب شرق ترکیه را هدف قرار داد، ۵
نفر کشته شدند.دولت آنکارا آشکارا حمایت خود را از شبه نظامیان مبارز علیه
دولت دمشق اعلام کرده است.
در ناآرامی های دو سال اخیر سوریه که با
حمایت کشورهای خارجی صورت گرفته است، تاکنون شمار زیادی از مردم از جمله
تعداد زیادی از نیروهای امنیتی جان خود را از دست داده‌اند.دولت سوریه برخی
کشورهای غربی به ویژه امریکا و متحدانش در منطقه خاورمیانه را عامل افزایش
تنش و ناآرامی در سوریه می‌داند
زندگی پر افتخار سلمان فارسی
حدود دویست و شانزده یا سیصد و شانزده سال قبل از هجرت، در روستای «جی» (از روستاهای اصفهان) فرزندی به دنیا آمد، که نامش را «روزبه» گذاشتند و بعدها پیامبر اسلام(ص) او را «سلمان» نامید.
پدر سلمان بدخشان کاهن (روحانی زرتشتی) بود و کار همیشگیاش هیزم نهادن بر شعله آتش. با اینکه سلمان در میان خاندان و محیطی زرتشتی دیده به جهان گشود، ولی هرگز در برابر آتش سر فرود نیاورد و به خدای یکتا اعتقاد یافت. سلمان در دوران کودکی مادرش را از دست داد و عمهاش سرپرستی او را به عهده گرفت.
سلمان، بعد از آنکه دریافت قرار است او را شش ماه با اعمال شاقّه زندانی سازند و پس از آن اگر به آیین نیاکانش ایمان نیاورد اعدامش کنند، با همکاری عمهاش گریخت و روانه بیابان شد. در بیابان کاروانی دید که به سوی شام میرفت؛ پس به مسافران پیوست و رهسپار سرزمینهای ناشناخته گردید.سرانجام سلمان، در همان آغاز هجرت گمشدهاش را یافت و در حالی که برده یک یهودی بود، در محضر رسول خدا(صلی الله علیه واله) مسلمان شد.1
آزادی و نامگذاری سلمان
پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه واله) سلمان را به مبلغ چهل نهال خرما و چهل وقیه (هر وقیه معادل چهل درهم)، از مرد یهودی، خرید و آزادش ساخت و نام زیبای «سلمان» را بر او نهاد.2 این تغییر نام، بیانگر آن است که:
1 ـ برخی از نامهای عصر جاهلیت، شایسته یک مسلمان نیست؛ 2 ـ واژه «سلمان» از سلامتی و تسلیم گرفته شده است. انتخاب این نام زیبا از سوی پیامبر(صلی الله علیه واله) نشانه پاکی و سلامت روح سلمان است.
فضیلتهای برجسته سلمان
سلمان، الگوی مسلمان کمالجو، وارسته و خودساخته است و ارزشهای متعالی بسیاری در خویش گردآورده بود. بخشی از این فضایل عبارت است از:
سلمان، الگوی مسلمان کمالجو، وارسته و خودساخته است.
نزدیکی به رسول خدا(صلی الله علیه واله)
سلمان، پس از پذیرفتن اسلام، چنان در راه ایمان و معرفت اسلامی پیش رفت که نزد رسول خدا جایگاهی والا یافت و مورد ستایش معصومان(علیهم السلام) قرار گرفت. بخشی از سخنان آن بزرگان در باره سلمان چنین است:
الف) در ماجرای جنگ خندق، که در سال پنجم هجری رخ داد و به پیشنهاد سلمان پیرامون شهر خندق کندند. هر گروهی میخواست سلمان با آنها باشد؛ مهاجران میگفتند: سلمان از ما است. انصار میگفتند: او از ما است. پیامبر(صلی الله علیه واله) فرمود: «سَلْمان مِنّا أهْلَ الْبَیْت»3؛ سلمان از اهل بیت ما است.
عارف معروف، محیالدین بنعربی، با اینکه از علمای اهل تسنن است، در شرح این سخن پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) میگوید: پیوند سلمان به اهل بیت (علیهم السلام) در این عبارت، بیانگر واهی رسول خدا(صلی الله علیه واله) به مقام عالی، طهارت و سلامت نفس سلمان است؛ زیرا منظور از اینکه سلمان از اهل بیت (علیهم السلام) است، پیوند نسبی نیست؛ این پیوند بر اساس صفات عالی انسانی است.4
جابر نقل می‌کند که رسول خدا(صلی الله علیه واله) فرمود:
«همانا اشتیاق بهشت به سلمان بیش از اشتیاق سلمان به بهشت است؛ و بهشت به دیدار سلمان عاشقتر از دیدار سلمان به بهشت است.»5
ج) پیامبر اکرم(صلی الله علیه واله) فرمود:
«هر که میخواهد به مردی بنگرد که خداوند قلبش را به ایمان درخشان کرده، به سلمان بنگرد.»6
د) آن بزرگوار همچنین فرمود:
«سلمان از من است، کسی که به او ستم کند به من ستم کرده است و کسی که او را بیازارد مرا آزرده است.»
و) امام صادق(علیه السلام) فرمود:
«سَلْمانُ عَلِمَ الإِسْمَ الأَعْظَم»7؛ سلمان اسم اعظم را میدانست.
این سخن بدان معناست که سلمان از نظر عرفان، به مقامی رسیده بود که حاصل اسم اعظم الهی بود. اگر کسی چنین لیاقتی داشته باشد، دعایش به اجابت میرسد و کرامات عظیمی از او سر میزند.
منبع :عرش نیوز