دلایل دعا برای امام: رفتن امام به حج

وقتی دبیرستانی بودم، اسم مدیر مدرسه و معلم عربی مان،  برای حج واجب در آمد. البته به خاطر غیبت 40 روزه ی معلممان در پوست خودمان نمی گنجیدیم ولی جوّی که در مدرسه ایجاد شده بود، انقدر معنوی بود که ناخودآگاه همه دلشان چنین سفری می خواست. یکی از چیزهایی که هیچ وقت فراموش نمی کنم، این بود که معلم عربی مان، دفتری به ما داد که اسمهایمان را در آن بنویسیم و اگر دعای خاصی داریم در آن ذکر کنیم تا آنجا با اسم خودمان برایمان دعا کند.

این عرف همیشگی ماست که کسی که راهی حج یا زیارت عتبات می شود، با «التماس دعا» بدرقه می کنیم. امّا شاید برایتان جالب باشد که مستحب است مردم برای کسی که به حج می رود دعا کنند. (1) مخصوصاً کسی که حج رفتن به عادت او بدل شده است. چرا که فرشتگان برای چنین شخصی دعا می کنند.

امام صادق (علیه السلام) دلیل دعا کردن برای حاجی را چنین توصیف می کند:

«هنگامی که شامگاه عرفه شود، خداوند متعال دو فرشته را می ‏فرستد که چهره‏ های مردم را جستجو کند، پس هرگاه کسی که خودش را به حج عادت داده بود نیابند، یکی از آن دو فرشته به دیگری می‏گوید: فلان شخص در چه حال است؟ جواب می‏دهد: خدا بهتر می‏داند. پس می‏گوید: پروردگارا! اگر فقر مانع از آمدنش شده او را غنی گردان و اگر قرض دارد از او ادا فرمای و اگر بیماری سبب نیامدنش شده او را شفا بخش و اگر از دنیا رفته پس او را بیامرز و رحمتش فرمای.» (1)

در جهان، سه نفر بیش از همه ی مردم به حج رفته اند و بارها «حاجی» شده اند: حضرت الیاس (ع)، حضرت خضر (ع) و حضرت بقیه الله (عجل الله تعالی فرجه). دو نفر اول، یاوران و همراهان همیشگی امام عصر (ارواحنا له الفداء) هستند. امام رضا (ع) درباره ی حضرت خضر (ع) می فرمایند:

«خضرعلیه السلام از آب حیات آشامیده پس او زنده است و نمی‏میرد تا در صور دمیده شود و البته او نزد ما می‏آید و بر ما سلام می‏کند، صدایش شنیده می‏شود ولی خودش دیده نمی‏گردد، و او هرجا که نامش به میان آید حاضر می‏شود، پس هر که از شما او را یاد کرد بر او سلام کند، او هر سال در مراسم حج حاضر است، تمام مناسک را انجام می‏دهد و در عرفه وقوف دارد، پس بر دعای مؤمنین آمین می‏گوید، و خداوند وحشت قائم ما را در هنگام غیبتش به وسیله او به انس مبدّل می‏سازد، و تنهایی‏اش را به او برطرف می‏نماید.» (3)

حضرت الیاس نیز هر سال در حج شرکت می کند و گمشدگان را راهنمایی می گرداند. (4)

مولای ما نیز، هر سال در مراسم حج حضور دارند و برای مؤمنین دعا می کنند. به همین خاطر است که مشتاقان دیدار آن حضرت، در روز عرفه، در صحرای عرفات به دنبال زیارت ایشان می گردند. در روایات بسیاری، تشرف در همین صحرا صورت گرفته است.

امام صادق (ع) فرموده اند: «مردم امامشان را نخواهند یافت، پس او با آنان به موسم حج حاضر می‏شود و ایشان را می‏ بیند، ولی آن‏ها او را نمی ‏بینند.» (5)

ما به همین دلیل برای ایشان دعا می کنیم؛ از طرفی از خداوند کریم، سلامت ایشان را در سفر و حضر می خواهیم و از سوی دیگر، برای آقایی که در حج برای ما دعا می کند و فرشتگان با دیدن او دعا می کنند، دست به دعا برمی داریم.

 

دعای این هفته:
«دعای ندبه» دعایی است که از یار با وفای امام زمان (ع)، سید بن طاووس (ره)، نقل شده است. او بیان می کند، که در چهار عید یعنی فطر، قربان، غدیر و جمعه این دعا را باید خواند. (6) تا اینکه به یاد بیاوریم هر عیدی بدون ظهور امام مان چقدر غمبار است.
این دعا با این عبارت شروع می شود: الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد نبیه...
می توانید این دعا را در مفاتیح الجنان بیابید.

 

پی نوشت:
1. موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم فی فوائد دعا للقائم، ج 1، ص 115
2. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 12؛ به نقل از موسوی اصفهانی، همان.
3. شیخ صدوق، کمال الدین و اتمام النعمه، ج 2، ص 390؛ به نقل از موسوی اصفهانی، همان، ص 241
4. موسوی اصفهانی، همان، صص 247- 249
5. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 52، ص 151؛ به نقل از موسوی اصفهانی، همان، ص 175
6. قمی، عباس، مفاتیح الجنان، ذیل عنوان دعای ندبه

دلایل دعا برای امام: تشییع پیکر شیعیان

مادر من از آن آدمهایی است که تا یک جمله درباره ی مرگ می شنود، فوری یاد وصیت کردن می افتد. همیشه هم سفارشهای جدیدی می دهد و آخرش یادآوری می کند که همه ی سفارشهایی که برای دفن و کفنش می کند، انتهای دفترچه ای نوشته است. یکی از سفارشهای همیشگی اش این است: «یادت نرود! چهل تا مؤمن سر قبرم جمع کن تا برایم طلب آمرزش کنند!»
شاید مرگ و برزخی که در پیش رو داریم، گاهی همه ی ما را به فکر سفارش کردن به دوست و آشنا بیندازد. امّا شاید هیچ کداممان این نکته ی مهم را ندانیم: امام هر زمان، در تشییع جنازه ی شیعیان حاضر می شوند. اگر شیعه، شیعه گری کرده باشد که سعادت دنیا و آخرت را از آن خود ساخته است و اگر شیعه ای گناهکار باشد، شرمنده ی امام خود خواهد شد.
در هر حال وجود چنین آشنای مهربانی، بر سر قبر شیعیان، دل گرمی خاصی برای آنان به شمار می آید. به همین دلیل، شایسته است برای امامی که بر سر مزار ما فاتحه می خواند، دعا کنیم. (1)
مهمترین روایت که نشانگر حاضر شدن امام، در تشییع جنازه هاست، روایت معروف بی بی شطیطه است که مشروح داستان آن را می توانید از اینجا بخوانید. امّا لازم است که در این قسمت به حدیث امام موسی بن جعفر (علیه السلام) اشاره ای داشته باشیم. ایشان به یکی از شیعیان خود فرمودند: «به یاران خود سلام برسان و آگاهشان کن و بگو که من و کسی که مانند من امام است، باید بر سر جنازه های شما حاضر شویم در هر شهری که باشید. پس در امر خودتان از خدا بترسید!» (2)
 
آقای ما و شیعیان رفتهدر اینجا به دو نمونه از مواردی که حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) در تشییع شیعیان شرکت جسته اند اشاره می کنیم.
1. حضرت آیت الله امامی کاشانی، در جلسه‌ ی سوم مجلس ختمی که در «مسجد اعظم قم»، از طرف اساتید حوزه ‌ی علمیه ‌ی قم برگزار شده بود، در سخنرانی خود فرمودند: «یکی از افرادی که مورد وثوق است و گاهی اخباری را در دسترسم قرار می‌دهد، گفت: «به منظور شرکت در تشییع جنازه‌ ی حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی (ره) از تهران به قم رفتم و به مسجد امام حسن مجتبی (ع) رسیدم. در آنجا به دو نفر از اصحاب حضرت حجت (عج) برخورد کردم. آنان به من گفتند: «امام زمان (عج) در مسجد امام حسن عسکری (ع) تشریف دارند، برو آقا را ملاقات کن.»
با عجله، خودم را به مسجد امام حسن عسکری (ع) رساندم و وارد مسجد شدم. در آن هنگام اذان ظهر را گفته بودند. من، متوجه شدم که حضرت، با سی نفر از اصحاب، مشغول نماز هستند. اقتدا کردم. بعد از نماز، حضرت فرمودند: «ما، از همین جا تشییع می‌کنیم...» از مسجد خارج شدیم و دنبال جمعیت، با آقا رفتیم تا به صحن رسیدیم.» (3)
 
2. مرحوم آیت الله سید محمدباقر مجتهد سیستانی (ره) پدر آیت الله سید علی سیستانی تصمیم می گیرد برای تشرّف به محضر امام زمان (عج) چهل جمعه در مساجد شهر مشهد زیارت عاشورا بخواند. در یکی از جمعه های آخر، نوری را از خانه ای نزدیک به مسجد مشاهده می کند. به سوی خانه می رود می بیند حضرت ولی عصر امام زمان (ع) در یکی از اتاق های آن خانه تشریف دارند و در میان اتاق جنازه ای قرار دارد که پارچه ای سفید روی آن کشیده شده است. ایشان می گوید هنگامی که وارد شدن اشک می ریختم سلام کردم، حضرت به من فرمود: «چرا اینگونه به دنبال من می گردی و این رنج ها را متحمّل می شوی؟! مثل این باشید- اشاره به آن جنازه کردند- تا من بدنبال شما بیایم!»
بعد فرمودند: «این بانویی است که در دوره کشف حجاب- در زمان رضا خان پهلوی- هفت سال از خانه بیرون نیامد تا چشم نامحرم به او نیفتد.» (4)
 
دعای پیشنهادی این هفته:هر کدام از روزهای هفته متعلق به یک یا چند تن از ائمه (علیهم السلام) است.
امام هادی (ع) فرمودند: «روزها ماییم که تا زمین و آسمان هست ما نیز هستیم! شنبه به نام پیامبر خداست و یک شنبه امیرالمومنین و دوشنبه حسنین. سه شنبه علی بن الحسین و محمد بن علی و جعفر بن محمد و چهارشنبه موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمد بن علی و من، پنجشنبه فرزندم حسن و جمعه فرزند فرزندم است؛ تمامی حق بر گرد او جمع خواهند شد و او تمام زمین را پر از قسط و عدل خواهد کرد همانگونه که پر از ظلم و جور شده. این معنی روزهاست. پس با آنها در دنیا دشمنی نکنید که آنان در آخرت با شما دشمنی نکنند!» (5)
برای هر یک از روزها، دعایی ذکر شده است. روز جمعه که متعلق به حضرت صاحب الامر (ارواحنا له الفداء) است نیز دعایی دارد. سعی کنید این دعا را هر هفته بخوانید:
اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّةَ اللّهِ فى اَرْضِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَیْنَ اللّهِ فى خَلْقِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا نُورَ اللّهِ الَّذى یَهْتَدى بِهِ الْمُهْتَدُونَ وَ یُفَرَّجُ بِهِ عَنْ الْمُؤْمِنینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْمُهَذَّبُ الْخآئِفُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْوَلِىُّ النّاصِحُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا سَفینَةَ النَّجاةِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا عَیْنَ الْحَیوةِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ صَلَّى اللّهُ عَلَیْکَ وَ عَلى الِ بَیْتِکَ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ عَجَّلَ اللّهُ لَکَ ما وَعَدَکَ مِنَ النَّصْرِ وَ ظُهُورِ الاَْمْرِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَولاىَ اَنَا مَولاکَ عارِفٌ بِاُولاکَ وَ اُخْراکَ اَتَقَرَّبُ اِلَى اللّهِ تَعالى بِکَ وَ بِالِ بَیْتِکَ وَ اَنْتَظِرُ ظُهُورَکَ وَ ظُهُورَ الْحَقِّ عَلى یَدَیْکَ وَ اَسْئَلُ اللّهَ اَنْ یُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَ اَنْ یَجْعَلَنى مِنْ الْمُنْتَظِرینَ لَکَ وَ التّابِعینَ وَ النّاصِرینَ لَکَ عَلى اَعْدآئِکَ وَ الْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْکَ فى جُمْلَةِ اَولِیآئِکَ یا مَولاىَ یا صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْکَ وَ عَلى الِ بَیْتِکَ هذا یُومُ الْجُمُعَةِ وَ هُوَ یَومُکَ الْمُتُوَقَّعُ فیهِ ظُهُورُکَ وَ الْفَرَجُ فیهِ لِلْمُؤمِنینَ عَلى یَدَیْکَ وَ قَتْلُ الْکافِرینَ بِسَیْفِکَ وَ اَنَا یا مَولاىَ فیهِ ضَیْفُکَ وَ جارُکَ وَ اَنْتَ یا مَولاىَ کَریمٌ مِنْ اَولادِ الْکِرامِ وَ مَأمُورٌ بِالضِّیافَةِ وَ الاِْجارَةِ فَاَضِفْنى وَ اَجِرْنى صَلَواتُ اللّهِ عَلَیْکَ وَ عَلى اَهْلِ بَیْتِکَ الطّاهِرینَ. (6)
 
(سلام بر تو اى حجّت خدا در زمینش، سلام بر تو اى دیده خدا در میان مخلوقاتش، سلام‏ بر تو اى نور خدا که رهجویان به آن نور ره مى‏یابند و به آن نور از مؤمنان اندوه و غم زدوده مى‏شود، سلام بر تو اى پاک‏نهاد و اى هراسان از آشوب دوران، سلام بر تو اى همراه خیرخواه، سلام بر تو اى کشتى نجات، سلام بر تو اى چشمه حیات، سلام بر تو، درود خدا بر تو و بر خاندان پاکیزه و و پاکت، سلام بر تو، خدا در تحقق وعده‏اى که به تو داده از نصرت و ظهور امرت شتاب فرماید، سلام بر تو اى مولاى من، من دل‏بسته تو و آگاه به شأن دنیا و آخرت توام، و به دوستى تو و خاندانت به سوى خدا تقرّب مى‏جویم و ظهور تو و ظهور حق را به دست تو انتظار مى‏کشم و از خدا درخواست مى‏کنم بر محمّد و خاندان‏ محمّد درود فرستد و مرا از منتظران و پیروان و یاوران تو در برابر دشمنانت و از شهداى در آستانت در شمار شیفتگانت قرار دهد، اى سرور من، اى صاحب‏ زمان، درودهاى خدا بر تو و بر خاندانت، امروز روز جمعه و روز توست‏ روزى که ظهورت و گشایش کار اهل ایمان به دستت در آن روز و کشتن کافران به سلاحت‏ امید مى‏رود و من اى آقاى من در این روز میهمان و پناهنده به توام و تو اى مولاى من بزرگوارى از فرزندان‏ بزرگواران و از سوى خدا به پذیرایى و پناه‏دهى مأمورى، پس مرا پذیرا باش و پناه ده، درودهاى خدا بر تو و خاندان پاکیزه‏ ات.)
 
پی نوشت:
1. موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، نشر مقدس جمکران، ج 1، ص 117
2. ابن شهرآشوب، مناقب، ج 4، ص 315؛ به نقل از نرم افزار تلفن همراه دانستنی های حضرت امام کاظم  (ع)، معجزات امام، تولید مرکز رایانه ای قائمیه اصفهان.
3. شیفتگان حضرت مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه الشریف ـ ، ج2، ص137؛ به نقل از پور سید آقایی، سید مسعود، «جلوه ‌هایی از مهر و محبت امام زمان (عج)»، به نقل از پایگاه اندیشه ی قم
4. شیفتگان حضرت مهدی (عج) ، ج 3 ، ص 158
5. بحارالانوار، ج 50، ص 194
6. قمی، عباس، مفاتیح الجنان، ذیل عنوان دعای روز جمعه

دلایل دعا برای امام: اضطرار

شاید در زندگی هر کداممان پیش آمده باشد که در شرایطی قرار گرفته باشیم که از ته دل خدا را بخوانیم. شرایطی که جانمان را به لبمان رسانده است و غیر از فریاد زدن و اشک ریختن و پناه خواستن، چیزی در چنته نداریم تا خودمان را از این وضع رهایی بخشیم. لحظه ای که می دانیم، باز کردن گرهش، فقط به دست خداوند محقق می شود؛ بنابراین از ته دل خدا را می خوانیم. به این شرایط می گویند اضطرار.

خداوند در قرآن شرایط اضطرار را این گونه توصیف می کند: «...تا اینکه زمانی که در کشتیها قرار گرفتید و بادهای ملایم آنها را حرکت داد و ایشان به آن خوشحال شوند، [ناگهان] طوفان شدیدی می ‌‌وزد و موج از هر سو به طرف آنها ‌‌آید و یقین پیدا ‌‌کنند که در محاصره ی آن قرار گرفته‌‌اند، در این هنگام با اخلاص در دین، خدا را می‌‌خوانند که اگر ما را نجات دهی از سپاس‌گزاران خواهیم شد، پس چون آنان را رهانید، ناگهان در زمین به ناحق سرکشی می‌کنند.» (1)

احتمالاً شنیده یا دیده اید که پیش از دعا کردن و حاجت خواستن، این آیه را می خوانند: «امّن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء» (2). شاید ندانید که مضطر واقعی، امام عصر (ارواحنا له الفداء) هستند و این آیه درباره ی ایشان نازل شده است.

هیچ کدام از ما، نمی توانیم شرایط اضطرار آقایمان را درک کنیم. ایشان هزار و صد و هفتاد و اندی سال است که در غیبت به سر می برند و علاوه بر ناراحتی از گناهان و ندانم کاری های شیعیان، رنج بسیاری از دشمنان برده اند. بیش از آن، بسیاری از دوستان و همراهانشان در اثر گذشت زمان، پیر شده و رحلت کردند و امام، برای هر کدام آنها، غمگین شده اند. غیر از اینها، شهر به شهر و صحرا به صحرا گشتن امام نیز، در فهرست این رنج ها قرار می گیرد. غیر اینها که می دانیم، بسیاری چیزها هست که درباره ی قلب مهربان و صبور ایشان نمی دانیم.

امام صادق (ع)، درباره ی آیه ی امّن یجیب، فرمودند: «این آیه درباره قائم آل محمد (ع) نازل شده است، آن مضطرّی که هرگاه در مقام [ابراهیم] دو رکعت نماز بگذارد و خداوند را بخواند و دعا کند، خداوند دعای او را اجابت فرماید و او را خلیفه در زمین قرار دهد.» (3)

و در روایت دیگری از امام صادق (ع) چنین آمده است:

«به خدا سوگند گویا من به سوی قائم می ‌نگرم، در حالی که پشتش را به حجرالاسود زده و خدا را به حقّ خود می‌خواند... سپس فرمود: به خدا سوگند مضطرّ در کتاب خدا در آیه ی «امّن یجیب المضطرّ...» اوست.» (4)

اگر بدانیم، بهترین دوستمان را مشکلات و سختی ها احاطه کرده است، دعایش نمی کنیم...؟

 

دعای هفته
دعای قنوت برای ظهور امام:
أَللَّهُمَّ إِلَیْکَ شَخَصَتِ الْأَبْصارُ، وَنُقِلَتِ الْأَقْدامُ، وَرُفِعَتِ الْأَیْدی، وَمُدَّتِ‏الْأَعْناقُ، وَأَنْتَ دُعیتَ بِالْأَلْسُنِ، وَإِلَیْکَ سِرُّهُمْ وَنَجْواهُمْ فِی الْأَعْمالِ، رَبَّنَا افْتَحْ‏بَیْنَنا وَبَیْنَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَأَنْتَ خَیْرُ الْفاتِحینَ.

أَللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ غَیْبَةَ نَبِیِّنا وَقِلَّةَ عَدَدِنا، وَکَثْرَةَ عَدُوِّنا، وَتَظاهُرَ الْأَعْداءِعَلَیْنا، وَوُقُوعَ الْفِتَنِ بِنا، فَفَرِّجْ ذلِکَ اللَّهُمَّ بِعَدْلٍ تُظْهِرُهُ، وَإِمامِ حَقٍّ تُعَرِّفُهُ، إِلهَ الْحَقّ‏آمینَ رَبَّ الْعالَمینَ.

(بار خدایا! چشمها به سوى تو است و گامها به سوى تو آمده و دستها برایت برداشته شده و گردنها کشیده شده و تو با زبانها خوانده مى شوى و پنهان و نجواى اعمال بندگان نزد تو است خدایا! میان ما وقوممان حق را فاتح کن و تو بهترین فاتحانى خدایا! دورى پیامبر و کمى تعدادها و زیادى دشمنان و پیروزى آنهابر ما و روآوردن فتنه ها به سوى ما را تو شکوه مى کنیم پس گشایش برسان با عدلى که ظاهر مى سازى و پیشواى حقى که مى شناسى آمین اى خداى جهانیان) (5)

 

پی نوشت:
1. سوره ی یونس، آیات 22 و 23
2. سوره ی نمل، آیه ی 62
3. تفسیر القمی، ص 497؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، ج 1، نشر مسجد مقدس جمکران، 1385، ص 95
4. عروسی حویزی، عبد علی بن جمعه، تفسیر نور الثّقلین، ج 4، ص 94؛ به نقل از هادیان شیرازی، عبدالرسول، «فرج بعد شدت»، ماهنامه ی موعود، شماره ی 111
5. بحارالانوار، ج 85، ص 207؛ به نقل از عرض نیاز به درگاه بی نیاز، نشر موعود عصر، 1388، ص 41

دلایل دعا برای امام: شادی آور

شاید در زندگیمان لحظه های شاد زیاد داشته باشیم، امّا همه ی شادی هایی که داشته ایم، زودگذر و تمام شدنی بودند. علاوه بر این، هیچ کدامشان، حقیقی نیست. چرا که شادی حقیقی زمانی است که ولی نعمتان عالم شاد باشند. زمانی که لبخندی حقیقی بر لبهای مولامان، علی بن ابی طالب بنشیند و یا بانوی رنج کشیده، حضرت زهرا (سلام الله علیها) شادمان باشند. این شادی حقیقی که عید حقیقی را به ارمغان می آورد تنها به دستان حضرت مهدی (عج) و با ظهور ایشان محقق می گردد.

در این مقاله به چند نمونه از مواردی که باعث شادی حضرت محمد (ص) و آل ایشان (ع) می شود اشاره می کنیم.

1. زنده کردن دین خدا
یکی از شادی هایی که تنها به دست حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) محقق می شود، احیای دین اسلام است. اینکه در اقصی نقاط جهان، پیام رسول گرامی اسلام (صلوات الله علیه و آله) جاری شود و فرامین خداوند، به دست همه ی بندگان او اجرا می شود.

در دعای ندبه آمده است: «أَیْنَ مُحْیِی مَعالِمِ الدِّینِ وَأَهْلِهِ» (1)؛ (کجاست آن‏که نشانه‏ها و آثار دین و اهل دین را زنده کند؟)

در حدیث لوح آمده است: «و دینم را به وسیله او اجرا و بر همه برنامه‏ها چیره خواهم کرد.» (2) همچنین  در تفسیر آیه «لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ»؛ (3) (تا تو را بر همه [مجموعه‏های] دین پیروز گرداند.) آمده است: با ظهور حضرت قائم (‏علیه السلام) این کار انجام خواهد شد.

امام باقر (ع) فرمودند: «...سپس به سوی کوفه باز خواهد گشت. آن‏گاه سیصد نفر را به تمامی جاها می‏فرستد؛ بین شانه و سینه‏هایشان دست می‏کشد؛ پس در هیچ قضاوتی در نمی‏مانند، و هیچ سرزمینی نماند مگر این‏که در آن بانگ شهادت به لا إله إلاّ اللَّه وحده لا شریک له وأنّ محمّداً رسول اللَّه بلند شود.» (4)

2. انتقام آن حضرت از دشمنان خدا
همزمان با ظهور حضرت مهدی (عج)، عده ای دوستان و عده ای از دشمنان خداوند رجعت می کنند. برای مطالعه ی بیشتر در این زمینه به مقالات «بازگشت درگذشتگان، قسمت اول  و دوم مراجعه کنید.

دوستان خدا برای آن بازمی گردند که شاهد نعمات الهی باشند و دشمنان خدا برای اجرای عدالت بازخواهند گشت. از جمله کسانی که بازمی گردند، «حمیراء» است. زنی که به حضرت خدیجه (سلام الله علیها) و دامن پاک ایشان، تهمت ناپاکدامنی زد.

امام باقر (ع) فرمودند: «هرگاه قائم ما بپاخیزد، حمیرا به سوی او بازگردانده شود تا حدّ تازیانه به او بزند تا انتقام فاطمه دخت محمد (ص) را از او بگیرد.» گفتم: فدایت شوم، چرا حدّ تازیانه به او می‏زند؟ فرمود: «به خاطر تهمتی که بر مادر ابراهیم زد.» گفتم: پس چطور شد که این کار (حد زدن) را خداوند برای زمان حضرت قائم تأخیر انداخت؟ فرمود: «به تحقیق خداوند - تبارک و تعالی – محمد (ص) را برای رحمت فرستاد، ولی قائم‏ (ع) را به منظور نقمت و کیفردهی برمی‏انگیزد. (5)

امام صادق (ع) نیز فرمودند: «هرگاه قائم ما بپاخیزد برای خدا و رسول او و همه ما خاندان پیغمبر انتقام خواهد گرفت.» (6) و: «و دست بنی شیبه را می‏بُرد و بر در کعبه می‏آویزد و بر آن می‏نویسد: این‏ها دزدان کعبه هستند.» (7)

رسول خدا (ص) در خطبه ی غدیر فرمودند:«توجّه کنید! خاتم امامان از ما مهدی (عج) می‏باشد. آگاه باشید! اوست چیره شونده بر همه دین، اوست انتقام گیرنده از ظالمین، اوست فاتح و منهدم کننده دژها، اوست که تمام قبائل اهل شرک را نابود می‏سازد...» (8)

و در قسمت دیگری از این خطبه آمده است:«ای گروه‏های مردم! نور مخصوص خداوند - عزّوجلّ - در وجود من است، سپس در وجود علی تجلّی خواهد کرد و سپس در نسل او تا قائم مهدی که حقّ خداوند و هر حقّی را که برای ما هست، می‏گیرد.» (9)

3. اقامه و برپا کردن حدود الهی
تا امروز، به دلایل مختلف، احکام الهی به طور کامل پیاده نشده است. به همین خاطر امکان برقراری عدالت واقعی وجود نداشته. امّا در دوران عید حقیقی ظهور، تمامی احکام به دست حضرت مهدی (عج)، اقامه می شود و عدالت واقعی حکم فرما خواهد شد؛ آن طور که خدا می خواهد.

در دعایی که به وسیله عمروی، نایب اول امام زمان (عج)، از خود آن حضرت روایت شده چنین آمده است: «وَأَقِمْ بِهِ الحُدُودَ المُعَطَّلَةَ وَالأَحْکامَ المُهْمَلَةَ»؛ و به وسیله او حدود تعطیل شده و احکام کنار مانده را برپا کن.

از امام صادق‏ (ع) روایت شده که: «دو خون در اسلام از سوی خداوند مباح و روا است، اما هیچ کس درباره این دو خون به آنچه خداوند دستور فرموده حکم و داوری نمی‏کند تا این‏که خداوند قائم اهل البیت (‏علیهم السلام) را برانگیزد، پس در آن‏ها به حکم الهی حکم خواهد فرمود و در آن بیّنه و شاهد نخواهد خواست؛ یکی، زناکار محصن که سنگسارش می‏کند؛ و دیگری منع کننده زکات که گردنش را می‏زند. (10)

4. تعلیم و آموختن قرآنی که امیرالمؤمنین جمع کرده بود
در بحار به نقل از نعمانی از امیر مؤمنان علی‏علیه السلام آمده که فرمود: گویا می‏بینم شیعیان ما در مسجد کوفه خیمه‏ها زده‏اند و قرآن را به همان گونه که نازل شده به مردم می‏آموزند. (11)

از حضرت امام باقر (ع) روایت است که فرمود: «چون قائم (عج) بپاخیزد، خیمه‏هایی نصب می‏شود برای کسانی که قرآن را به همان‏گونه که خداوند جلّ جلاله آن را نازل فرموده، به مردم بیاموزند. پس دشوارترین چیزی که خواهد بود برای کسانی است که آن را حفظ کرده‏اند، زیرا با این تألیف اختلاف دارد. (12)

5. انتقام از خون امام حسین (ع)
در تفسیر آیه: «وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی القَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً»؛ (13) (و هر آن‏که مظلوم کشته شود، البته ما برای ولیّ او تسلط و حکومت قرار داده‏ایم، پس در کشتن اسراف نکند که او یاری شده است.) از امام باقر (ع) آمده است: «او، حسین بن علی‏ (ع) است که مظلوم کشته شده و ما اولیای او هستیم، هنگامی که قائم ما بپاخیزد به خونخواهی حسین‏ (ع) می‏پردازد...» (14)

از حضرت صادق‏ (ع) روایت است که فرمود: «وقتی حسین‏علیه السلام کشته شد، آسمان‏ها و زمین و آنچه در آن‏ها است ناله کردند و گفتند: پروردگارا! به ما اجازه بده که خلایق را نابود سازیم و بار دیگر زمین تجدید گردد که حرمت تو را حلال دانسته و برگزیده ات را به قتل رسانیده‏اند. پس خداوند به آن‏ها وحی فرمود که: ای فرشتگان؛ و ای آسمان‏های من؛ و ای زمین من! آرام گیرید. سپس یکی از حجاب‏ها را برداشت، به ناگاه پشت آن محمدصلی الله علیه وآله و دوازده وصیّ او مشاهده شدند و دست فلانی، قائم از آن‏ها را گرفت و فرمود: ای فرشتگانم؛ و ای آسمان‏هایم؛ و ای زمین من! با این یاری خواهم جست. سه مرتبه این خطاب را فرمود.» (15)

 

 

پی نوشت:
    قمی، عباس، مفاتیح الجنان، فرازی از دعای ندبه
    صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و اتمام النّعمه، ج 1، ص 569؛ به نقل از وحید خراسانی، حسین، حدیث لوح، نشر موعود عصر (عج)، 1388، ص 51
    سوره ی فتح، آیه ی 38
    بحارالانوار، ج 52، ص 345؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، ج 1، ص 109
    بحار الانوار، ج 314، ص52؛ و علل الشرایع، ج 2، ص 267؛ به نقل از همان کتاب، ص 111
    بحار الانوار، ج 52، ص 376؛ به نقل از همان منبع
    همان، ص 338؛ به نقل از همان.
    الاحتجاج طبرسی، ج 1، ص 80؛ به نقل از همان منبع، ص 112
    همان
    بحارالانوار، ج 52، ص 325؛ به نقل از همان منبع، ص 113
    رجال النجاشی، ص 297
    بحارالانوار، همان، ص 339؛ به نقل از همان منبع، ص 123
    سوره ی اسرا، آیه ی 33
    تفسیر عیاشی، ج 2، ص 290؛ به نقل از همان منبع، ص 128
    کافی، ج 1، ص 534؛ به نقل از همان منبع، ص 129

دلایل دعا برای امام: گذشت امام از حق خودش

تصور کنید، دست و بالتان خیلی تنگ است؛ آنقدر تنگ که برای تهیه ی خوراکتان هم دچار مشکل می شوید. در چنین وضعیتی، فردی دارا، دو دستگاه خانه و چند باغ را با کلیه ی امکاناتش به شما می بخشد و بدون اینکه احساس حقارت کنید یا منتی سر شما بگذارد، به شما اجازه می دهد که از آنها استفاده کنید. او مدتی به سفر می رود و به شما وعده می دهد که زمانی که بازگردد، بیش از این خواهید داشت ولی در مدت غیبتش حق دارید که از این امکانات استفاده کنید. برای چنین فردی، چه خواهید کرد؟ اگر بدانیم ما دقیقاً مشابه همین وضعیت را داریم و امام در حق ما چنین کاری انجام داده است، چه می کنیم؟
یکی از دلایلی که لزوم دعا برای امام را ثابت می کند، «گذشت امام از حق خودش» است. گذشتی که نه تنها جلوه ای دنیایی بلکه جلوه ای اخروی نیز دارد.

گذشت امام در دنیا:
امام صادق (‏علیه السلام) به یکی از شاگردان خود فرمود: «ای ابویسار! به تحقیق که تمام زمین برای ما است و هر چه خداوند از آن برآرد، همه از برای ما است»  ابویسار گفت: پس همه مال را برای شما بیاورم؟ فرمود: «ای ابویسار! البته ما آن را بر تو حلال کردیم و مباح گردانیدیم، پس مال خودت را برگیر و هر آنچه از زمین در دست ما شیعیان هست بر آن‏ها حلال است تا هنگامی که قائم ما بپاخیزد و مالیات آن را از آنان بگیرد و زمین را در دست ایشان واگذارد و امّا آنچه در دست غیر شیعیان است هر سودی که از آن ببرند بر آنها حرام است و هنگامی که قائم ما بپاخیزد زمین را از دستشان بگیرد و آنها را به خواری از آن بیرون راند.» (1)

از این حدیث مشخص می شود که امام، به شیعیان اجازه ی تصرف در اموال خودش را داده است امّا این اجازه برای غیر از شیعه نیست و این سبب می شود که مال شیعیان حلال و مال مابقی حرام باشد. چنین چیزی سبب رشد شیعیان می شود و از سوی دیگر، آثار سوء خوردن مال امام به صورت حرام، بر غیر شیعه بار می شود.

گذشت امام در آخرت:
و امّا در آخرت؛ در بحار از امام صادق (‏ع) روایت شده است که فرمود: «هر گاه روز قیامت شود خداوند حساب شیعیان ما را بر ما قرار می‏دهد، پس آنچه از گناهان بین آنها و بین خدا باشد، محمد صلی الله علیه و آله از درگاه الهی برایشان طلب بخشش می ‏کند و آنچه بین آنها و بین مردم بوده باشد از مظالم محمد صلی الله علیه وآله آن را از طرف ایشان ادا خواهد ساخت و آنچه بین آنها با ما باشد ما به آنها می ‏بخشیم تا بدون حساب وارد بهشت شوند.» (2)

دعای این هفته
خواندن 40 روز دعای عهد را به شما توصیه می کنیم. امام صادق  (علیه السلام) فرمودند: «هر کس با این عهد، چهل روز به درگاه خداوند دعا کند از یاران قائم ما خواهد بود و اگر هم پیش از ظهور آن حضرت بمیرد، خداوند او را از قبرش خارج خواهد ساخت و به ازای هر کلمه، هزار حسنه به او عطا می کند و هزار گناه را از کارنامه ی عملش محو می کند.  آن عهد چنین است...» (3)

اللهم ربَّ النور العظیم...

(متن این دعا در مفاتیح الجنان موجود است)


پی نوشت:
1. اصول کافی، ج 1، ص 407؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، نشر مسجد مقدس جمکران، ج 1، ص 88
2. بحار الانوار، ج 7، ص 274؛ به نقل از همان، ص 98
3. بحارالانوار، ج 94، ص 41؛ به نقل از عرض نیاز به درگاه بی نیاز، نشر موعود عصر (عج)، 1388، ص 189