جمال چهره ی تو، حجتِ موجّه ماست

یکی از موضوعات انشای سال های نوجوانی این بود که چهره فردی را توصیف کنیم. فرقی نمی کرد این شخص کیست، مهم این بود به گونه ای توصیف کنیم که اگر فرد چشمانش رو بست بتواند با توصیفات ما فرد مورد نظر را در ذهنش تصور کند. موضوع این هفته ما هم توصیف سیمای آقایی است که تعداد افرادی معدودی او را دیده اند، برای همین شاید توصیفش و یا تصورش برای همه ما کمی سخت باشد. اما سعی می کنیم که به گونه ای در برابر چشمانتان به تصویر بکشیم که نه با چشم ظاهر بلکه با چشم دلتان هم ایشان را همواره زیارت کنید.

کودکی
دیری نپایید که امام حسن عسکری(علیه السلام) به شهادت رسیدند. چه کسی باید بر پیکر مبارک امام شهید نماز می خواند؟ جز پسر خردسالشان که صورتی گندم گون داشتند و موهای مجعدشان بر شانه های کودکانه شان ریخته بود کسی در خانه آن امام بزرگوار(ع) نبود. مهدی موعود(علیه السلام) طفلی بودند که هنگام نمازشان دندان های زیبای ایشان که بینشان فاصله بود در صورتشان مثل قرص ماه خود نمایی می کرد.(1)

جوانی
قد کشیدن و جوانی امام عصرمان(علیه السلام) هم دیدن دارد. مهدی موعود(ع) در پس پرده غیبت مانند هر جوان هاشمی دیگر دوران جوانی اش را می گذراندند. چشمان سیاهی  که در طبقی از نور نشسته اند و موهایی که مانند سیاهی شب بر دوش حضرت ولیعصر(ع) ریخته است و سیاهی محاسنی که زیر نور صورت مانند ماهش نشانی ندارد. امام محمد باقر(علیه السلام) از قول امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) در توصیف صورت زیبای فرزندشان می فرمایند:

"او جوانی است چهار شانه، دارای صورتی زیبا، و موئی نیکو، موهای مبارکش بر شانه هایش ریخته، چهره اش آن چنان نورانی است که بر سیاهی محاسن و مویش غلبه می کند."(2)
پیشانی بلند و بینی کشیده و گونه ای برجسته، تنها برای خود نمایی یک چیز کم دارد، آن هم خالی است که چشمانمان هر بیننده ای را خیره می کند.

رسول خدا (صلّی الله علیه و اله و سلم ) می فرمایند: "بر گونه راست مهدی خالی است که گویی ستاره ای درخشان می باشد."(3) و "بر دست راست او خالی است."(4)

هنگامه ظهور
هزار و اندی سال از ولادت آخرین حجت خدا(ع) می گذرد. تصور می شود که وقتی ایشان ظهور می کنند، آثار پیری در چهره و قامتشان دیده شود ولی امام رضا(علیه السلام) در توصیف ایشان می فرمایند:

"در سن پیر و به صورت جوان است طوری که نظر کننده به آن حضرت گمان می برد که در سن چهل سالگی یا کمتر از آن است. از دیگر نشانه های آن حضرت آن است که با گذر شب ها و روزها، پیری بر ایشان راه نیابد تا زمانی که اجل آن حضرت فرا برسد."(5)

طاووسی با شکوه
حضرت خاتم الانبیاء (صلی الله علیه آله وسلم) فرمودند: "مهدی (عجل الله تعالی فرجه) طاووس اهل بهشت است."(6)

این سخن، غیر از آنکه حکایت از زیبایی بی نظیر آقای ما می کند، در روایات به این معنی نیز آمده است که: نور و روح حضرت، متمایز و زیباتر از دیگر انوار و ارواح است.
 
پی نوشت
1. موعود شناسی ص ۴۳۷
2. اربلی، کشف الغمه، بیروت، دارالاضواء، 1405ق، ج 3، ص 262
3. اربلی، همان، ص 287.
4. طبسی ، الشیعه و الرجعه، ترجمه سید محمد میرشاه ولد، قم، انصاریان، 1371، ج 1، ص 237
5. کمال الدین و اتمام النعمة، ص 652. به نقل از العبقری الحسان، علی اکبر نهاوندی، ج 7، ص 340.
6. ینابیع المودة، ص 181؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث 5/3، تولید موسسه نور