اینجا نشستم...

عزیزدلم...

دارم نزدیک میشم بروزی که باتو...

ازسجاده ام هم خجالت کشیدم...

کفشامو بغل گرفتمو نیومده بغضی که گلوموفشارمیداد...یهو ترکید

دست خودم نبود

باصلوات خودموبضریحت رسوندمو...انگارکه یه تیکه رخت آویزون حرمت شدم

اون چیزی که بازنمی شدگره کارم نبود...

گره مشتم بودکه تو شبکه های ضریحت قفل شده بود...

نتونستم ...

دل تو دلم نبود... خودمورسوندم اینجا...

آره همینجا...

اینجا نشستم

به دیوار تکیه دادم
من بودم و شما
واشک گویاتراز حال دلم...

با من چه کرده ای؟
پیش از زیارت تو نیز
همین قدر روشن بودم؟!
خودم را در آینه به جا نمی آورم...

آقاجان
وقت آن نشده طلب کنی...

حاشابکرمت...

بسم الله...