به بهانه شما یا ثامن الحجج(ع)...(2)

حکمت زیارت از دیدگاه اهل بیت (ع)

امام رضا (ع) در حدیث شریفی فرمودند: « إِنَّ لِکُلِّ إِمَامٍ عَهْداً فِی عُنُقِ أَوْلِیَائِهِ وَ شِیعَتِهِ وَ إِنَّ مِنْ تَمَامِ الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ وَ حُسْنِ الْأَدَاءِ زِیَارَةَ قُبُورِهِمْ فَمَنْ زَارَهُمْ رَغْبَةً فِی زِیَارَتِهِمْ وَ تَصْدِیقاً بِمَا رَغِبُوا فِیهِ کَانَ أَئِمَّتُهُمْ شُفَعَاءَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ »  برای هر امامی در هر زمانی، نسبت به مأمومین و شیعیانش، عهد و پیمانی است و اگر کسی بخواهد به عهدش خوب و تمام وفا کند باید به زیارت قبورشان مشرف شود. اگر کسی با اشتیاق به زیارت رفت و در این رغبت صادق بود، امامان معصوم در روز قیامت شفیع آنان خواهند بود.
از دیدگاه اهل بیت، زیارت نوعی وفای بعهد است. در منطق قرآن در خصوص وفای بعهد چنین آمده است: « أَوْفُواْ بِالْعَهْدِ إِنَّ الْعَهْدَ کَانَ مَسْؤُولاً »  و به عهد خود وفا کنید، که از عهد سؤال مى‏شود! یا در آیه دیگری آمده: « وَالَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ »  و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت مى‏کنند. زیارت از منظر وفای بعهد، نوعی ضرورت و الزام است. خصوصاً که رسول اکرم فرمودند: « مَنْ حَجَّ بَیْتَ رَبِّی وَ لَمْ یَزُرْنِی فَقَدْ جَفَانِی»  هر کس به حج مشرف شود اما من را زیارت نکند - در مدینه به زیارت من نیاید- در حق من جفا کرده است.