امروز آقا بی تو جور دیگری بود....

عزیز دلم...

مثل هر روز که امید میخواد بیاد و من منتظرم...

چشمام بدر موند...

ساعتی گذشت ونزدیک ظهر شد...

صدایی به گوشم آشناست ....

مامان جان میرم دیدن حاج بابا...کاری نداری؟؟؟

خستگی تو نگاش موج میزنه...

کاش میشدبهش بگم که دارم خسته میشم...

وقتی که رفت انگار هنوز امید داره...

نه اصلا انگار نبود...

مطمئن بود...آره ...مطمئن بود...

رفت و من مثل همون بچگیام زدم زیر گریه...

نتونستم بهش بگم  چه خبره...

ساعتی گذشت...

سنگ صبور گاهی بهم گلایه میکنه...

اما اگه بهش نمیگم فقط برا خاطر خودشه...

آه

اما آهم  شاید مرحم نباشه ...

ولی نفس زدن تو این هوایی که حاج بابا هم هواتو نداره کمی کمک کنه بهتر نفس بزنی...

بقول حاج حسن آقا

امام رضا(ع) به پسر شبیب فرمودند:

تو اگه براکارای دنیاییتم تنگت اومدو نتونستی طاقت بیاری... عیب نداره...

بزارپای امام حسین(ع) و گریه کن...

اصلا عزیز دلم دنبال بهونه میگردیم فقط بگیم حسین(ع)

حسین،حسین، حسین(ع)

امروز آقا بی تو جور دیگری بود

حتی نگاه یاس ها نیلوفری بود

خورشید مثل پنج شنبه پا نمی شد

انگار بین رختخوابش بستری بود

بر شانه های شمع ها در اول صبح

تابوت یک پروانه‌ی خاکستری بود

وضعیت آب و هوا مثل همیشه

مثل هوای جمعه‌ی پشت سری بود

اینکه غروب است و کمی بارانیم، نه

از اوّلش هم روز گریه آوری بود

در چشم هایم، التماس آخرینم

ما را به سمت "چشم هایت می بری" بود