اگر اهل دقت و موشکافی باشید، شاید تا به حال به این
نتیجه رسیده باشید که لطافت هیچ چیز به برگ گل نمی رسد. شاید به همین خاطر
است که کسی که روح لطیفی و یا پوست با طراوتی دارد، به لطافت و طراوت برگ
گل تشبیه می کنند.
برگهای یک گل در کنار همدیگر، مخصوصاً اگر در یک
دسته جمع شوند، نوازشگر چشم و روح هستند. اگر تا به حال سری به باغهای پرگل
کشورمان زده باشید، می دانید که زیبایی بی حد و حصر آن قابل مقایسه با هیچ
چیز نیست.
رنگ گلها مهم نیست؛ هر رنگی که باشند، زرد و بنفش و سرخ، وقتی با سبز برگ و ساقه ترکیب می شوند، به چشم ناظران خوش می نشینند.
هر
گلی، بویی دارد امّا عطر هیچ گلی، به دل انگیزی گل نرگس نیست؛ خصوصاً که
این نام این گل، نام مادر بهترین انسان جهان است. آقای ما از طرفی همچون گل
لطیف و زیباست و از طرفی نه یک گل، بلکه گلستانی
پر از فضایل و خوش خلقی است. انگار هر لبخند، هر نگاه مهربان، هر لطف و هر کرامت، گلی از این گلستان خوش بوست.
امام
رضا (علیه السلام) در توصیف امام می فرمایند: «امام یعنى ابر بارنده و
باران تند و درشت و آفتاب نور افشان و آسمان سایه افکن و زمین پهناور و
چشمه پرجوش و آبگیر پر از آب و گلستان پر از گل و ریحان.» (1)
حرف آخر:
شنیده اید این حرف را؟ " مدعی گوید که با یک گل نمی گردد بهار// من گلی
دارم که عالم را گلستان می کند." شاید به خاطر این است که آقای ما یک گل
نیست؛ آقای ما باغی است پر از گل و ریحان.
پی نوشت:
1. الغیبة للنعمانی/ ترجمه فهرى؛ متن؛ ص257؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث 5/3 تولید موسسه نور
اگر از نزدیک به فیروزه ای گردن و تاج، و سبز و آبی
پرهای بازشده ی طاووس نگاه کنید، می فهمید که هیچ رنگی در عالم، با یکی از
رنگهای درون پر طاووس برابری نمی کند. می توانید ساعتهای بسیاری صرف دیدن
طاووس کنید – البته اگر لطف کند و مقابل شما پرهایش را باز کند!- و خسته
نشوید. چرا که در هر پر طاووس رنگ و زیبایی تازه ای نهفته است.
حضرت خاتم الانبیاء (صلی الله علیه آله) فرمودند: «مهدی (عجل الله تعالی فرجه) طاووس اهل بهشت است.» (1)
این
سخن، غیر از آنکه حکایت از زیبایی بی نظیر آقای ما می کند، در روایات به
این معنی نیز آمده است که: نور و روح حضرت، متمایز و زیباتر از دیگر انوار و
ارواح است.
آبت الله ناصری، در سخنرانی خود راجع به این شباهت بیان
کردند: «در میان پرندگان زیبا طاووس جلوه دیگرى و جذابیت خاصى دارد. لذا
شب معراج نبىاکرم (ص) وقتى به انوار معصومین رسیدند نور امام زمان (ع)
بیشتر جلب توجه کرد. سؤال کردند: پروردگارا این نور سبزى که شمشیر به دست
ایستاده نور کیست؟ حضرت حق در پاسخ پیامبر(ص) حالات و آثار وجودیه امام
زمان( علیه السلام) را بیان فرمودند.» (2)
امّا
این را هم اضافه می کنیم که زیبایی و شکوه حضرت مهدی (علیه السلام) تا
جایی است که کسانی که ایشان را دیده اند، درباره ی ان چنین گفته اند:
ابراهیم بن مهزیار که به دیدار حضرت نائل شده است در این باره می گوید:
«او
جوانی نورس و نورانی و سپید پیشانی بود با ابراوانی گشاده و گونه ها و
بینی کشیده و قامتی بلند و نیکو چون شاخه ی سرو و گویا پیشانی اش ستاره ای
درخشان بود.... بر سرش گیسوانی پرپشت و سیاه و افشان بود که روی گوشش را
پوشانده بود و سیمایی داشت که هیچ چشمی برازنده تر و با طمأنینه تر و با
حیاتر از آن ندیده است.» (3)
امام صادق (ع) درباره ی چهره ی ایشان
می فرماید: «صورتی زیبا، گندمگون و چهرهای گلگون دارد، ابروهائی کشیده،
صورتی نیکو، دیدگانی مشکی بینی باریک و نیکو خمیده، و پیشانی باز و درخشان
دارد.» (4)
نکته ی آخر: مشکل این است که به دیدن کلاغ ها و گنجشکها، عادت کرده ایم؛ وگرنه برای دیدن طاووس جور هندوستان هم می کشیدیم...
پی نوشت:
1. ینابیع المودة، ص 181؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث 5/3، تولید موسسه نور
2. ماهنامه ی موعود شماره ی 37، ویژگی های حضرت مهدی، سخنرانی آیة الله ناصری
3. صدوق، کمال الدین و اتمام النعمه، ج2، ص 180- 181؛ به نقل از شفیعی سروستانی، ابراهیم، معرفت امام عصر و تکلیف منتظران، ص 44
4. کامل سلیمان، روزگار رهایی، ترجمه: علی اکبر مهدیپور، ج1، ص 127