دلایل دعا برای امام: شادی آور

شاید در زندگیمان لحظه های شاد زیاد داشته باشیم، امّا همه ی شادی هایی که داشته ایم، زودگذر و تمام شدنی بودند. علاوه بر این، هیچ کدامشان، حقیقی نیست. چرا که شادی حقیقی زمانی است که ولی نعمتان عالم شاد باشند. زمانی که لبخندی حقیقی بر لبهای مولامان، علی بن ابی طالب بنشیند و یا بانوی رنج کشیده، حضرت زهرا (سلام الله علیها) شادمان باشند. این شادی حقیقی که عید حقیقی را به ارمغان می آورد تنها به دستان حضرت مهدی (عج) و با ظهور ایشان محقق می گردد.

در این مقاله به چند نمونه از مواردی که باعث شادی حضرت محمد (ص) و آل ایشان (ع) می شود اشاره می کنیم.

1. زنده کردن دین خدا
یکی از شادی هایی که تنها به دست حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه) محقق می شود، احیای دین اسلام است. اینکه در اقصی نقاط جهان، پیام رسول گرامی اسلام (صلوات الله علیه و آله) جاری شود و فرامین خداوند، به دست همه ی بندگان او اجرا می شود.

در دعای ندبه آمده است: «أَیْنَ مُحْیِی مَعالِمِ الدِّینِ وَأَهْلِهِ» (1)؛ (کجاست آن‏که نشانه‏ها و آثار دین و اهل دین را زنده کند؟)

در حدیث لوح آمده است: «و دینم را به وسیله او اجرا و بر همه برنامه‏ها چیره خواهم کرد.» (2) همچنین  در تفسیر آیه «لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ»؛ (3) (تا تو را بر همه [مجموعه‏های] دین پیروز گرداند.) آمده است: با ظهور حضرت قائم (‏علیه السلام) این کار انجام خواهد شد.

امام باقر (ع) فرمودند: «...سپس به سوی کوفه باز خواهد گشت. آن‏گاه سیصد نفر را به تمامی جاها می‏فرستد؛ بین شانه و سینه‏هایشان دست می‏کشد؛ پس در هیچ قضاوتی در نمی‏مانند، و هیچ سرزمینی نماند مگر این‏که در آن بانگ شهادت به لا إله إلاّ اللَّه وحده لا شریک له وأنّ محمّداً رسول اللَّه بلند شود.» (4)

2. انتقام آن حضرت از دشمنان خدا
همزمان با ظهور حضرت مهدی (عج)، عده ای دوستان و عده ای از دشمنان خداوند رجعت می کنند. برای مطالعه ی بیشتر در این زمینه به مقالات «بازگشت درگذشتگان، قسمت اول  و دوم مراجعه کنید.

دوستان خدا برای آن بازمی گردند که شاهد نعمات الهی باشند و دشمنان خدا برای اجرای عدالت بازخواهند گشت. از جمله کسانی که بازمی گردند، «حمیراء» است. زنی که به حضرت خدیجه (سلام الله علیها) و دامن پاک ایشان، تهمت ناپاکدامنی زد.

امام باقر (ع) فرمودند: «هرگاه قائم ما بپاخیزد، حمیرا به سوی او بازگردانده شود تا حدّ تازیانه به او بزند تا انتقام فاطمه دخت محمد (ص) را از او بگیرد.» گفتم: فدایت شوم، چرا حدّ تازیانه به او می‏زند؟ فرمود: «به خاطر تهمتی که بر مادر ابراهیم زد.» گفتم: پس چطور شد که این کار (حد زدن) را خداوند برای زمان حضرت قائم تأخیر انداخت؟ فرمود: «به تحقیق خداوند - تبارک و تعالی – محمد (ص) را برای رحمت فرستاد، ولی قائم‏ (ع) را به منظور نقمت و کیفردهی برمی‏انگیزد. (5)

امام صادق (ع) نیز فرمودند: «هرگاه قائم ما بپاخیزد برای خدا و رسول او و همه ما خاندان پیغمبر انتقام خواهد گرفت.» (6) و: «و دست بنی شیبه را می‏بُرد و بر در کعبه می‏آویزد و بر آن می‏نویسد: این‏ها دزدان کعبه هستند.» (7)

رسول خدا (ص) در خطبه ی غدیر فرمودند:«توجّه کنید! خاتم امامان از ما مهدی (عج) می‏باشد. آگاه باشید! اوست چیره شونده بر همه دین، اوست انتقام گیرنده از ظالمین، اوست فاتح و منهدم کننده دژها، اوست که تمام قبائل اهل شرک را نابود می‏سازد...» (8)

و در قسمت دیگری از این خطبه آمده است:«ای گروه‏های مردم! نور مخصوص خداوند - عزّوجلّ - در وجود من است، سپس در وجود علی تجلّی خواهد کرد و سپس در نسل او تا قائم مهدی که حقّ خداوند و هر حقّی را که برای ما هست، می‏گیرد.» (9)

3. اقامه و برپا کردن حدود الهی
تا امروز، به دلایل مختلف، احکام الهی به طور کامل پیاده نشده است. به همین خاطر امکان برقراری عدالت واقعی وجود نداشته. امّا در دوران عید حقیقی ظهور، تمامی احکام به دست حضرت مهدی (عج)، اقامه می شود و عدالت واقعی حکم فرما خواهد شد؛ آن طور که خدا می خواهد.

در دعایی که به وسیله عمروی، نایب اول امام زمان (عج)، از خود آن حضرت روایت شده چنین آمده است: «وَأَقِمْ بِهِ الحُدُودَ المُعَطَّلَةَ وَالأَحْکامَ المُهْمَلَةَ»؛ و به وسیله او حدود تعطیل شده و احکام کنار مانده را برپا کن.

از امام صادق‏ (ع) روایت شده که: «دو خون در اسلام از سوی خداوند مباح و روا است، اما هیچ کس درباره این دو خون به آنچه خداوند دستور فرموده حکم و داوری نمی‏کند تا این‏که خداوند قائم اهل البیت (‏علیهم السلام) را برانگیزد، پس در آن‏ها به حکم الهی حکم خواهد فرمود و در آن بیّنه و شاهد نخواهد خواست؛ یکی، زناکار محصن که سنگسارش می‏کند؛ و دیگری منع کننده زکات که گردنش را می‏زند. (10)

4. تعلیم و آموختن قرآنی که امیرالمؤمنین جمع کرده بود
در بحار به نقل از نعمانی از امیر مؤمنان علی‏علیه السلام آمده که فرمود: گویا می‏بینم شیعیان ما در مسجد کوفه خیمه‏ها زده‏اند و قرآن را به همان گونه که نازل شده به مردم می‏آموزند. (11)

از حضرت امام باقر (ع) روایت است که فرمود: «چون قائم (عج) بپاخیزد، خیمه‏هایی نصب می‏شود برای کسانی که قرآن را به همان‏گونه که خداوند جلّ جلاله آن را نازل فرموده، به مردم بیاموزند. پس دشوارترین چیزی که خواهد بود برای کسانی است که آن را حفظ کرده‏اند، زیرا با این تألیف اختلاف دارد. (12)

5. انتقام از خون امام حسین (ع)
در تفسیر آیه: «وَمَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطاناً فَلا یُسْرِفْ فِی القَتْلِ إِنَّهُ کانَ مَنْصُوراً»؛ (13) (و هر آن‏که مظلوم کشته شود، البته ما برای ولیّ او تسلط و حکومت قرار داده‏ایم، پس در کشتن اسراف نکند که او یاری شده است.) از امام باقر (ع) آمده است: «او، حسین بن علی‏ (ع) است که مظلوم کشته شده و ما اولیای او هستیم، هنگامی که قائم ما بپاخیزد به خونخواهی حسین‏ (ع) می‏پردازد...» (14)

از حضرت صادق‏ (ع) روایت است که فرمود: «وقتی حسین‏علیه السلام کشته شد، آسمان‏ها و زمین و آنچه در آن‏ها است ناله کردند و گفتند: پروردگارا! به ما اجازه بده که خلایق را نابود سازیم و بار دیگر زمین تجدید گردد که حرمت تو را حلال دانسته و برگزیده ات را به قتل رسانیده‏اند. پس خداوند به آن‏ها وحی فرمود که: ای فرشتگان؛ و ای آسمان‏های من؛ و ای زمین من! آرام گیرید. سپس یکی از حجاب‏ها را برداشت، به ناگاه پشت آن محمدصلی الله علیه وآله و دوازده وصیّ او مشاهده شدند و دست فلانی، قائم از آن‏ها را گرفت و فرمود: ای فرشتگانم؛ و ای آسمان‏هایم؛ و ای زمین من! با این یاری خواهم جست. سه مرتبه این خطاب را فرمود.» (15)

 

 

پی نوشت:
    قمی، عباس، مفاتیح الجنان، فرازی از دعای ندبه
    صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و اتمام النّعمه، ج 1، ص 569؛ به نقل از وحید خراسانی، حسین، حدیث لوح، نشر موعود عصر (عج)، 1388، ص 51
    سوره ی فتح، آیه ی 38
    بحارالانوار، ج 52، ص 345؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، ج 1، ص 109
    بحار الانوار، ج 314، ص52؛ و علل الشرایع، ج 2، ص 267؛ به نقل از همان کتاب، ص 111
    بحار الانوار، ج 52، ص 376؛ به نقل از همان منبع
    همان، ص 338؛ به نقل از همان.
    الاحتجاج طبرسی، ج 1، ص 80؛ به نقل از همان منبع، ص 112
    همان
    بحارالانوار، ج 52، ص 325؛ به نقل از همان منبع، ص 113
    رجال النجاشی، ص 297
    بحارالانوار، همان، ص 339؛ به نقل از همان منبع، ص 123
    سوره ی اسرا، آیه ی 33
    تفسیر عیاشی، ج 2، ص 290؛ به نقل از همان منبع، ص 128
    کافی، ج 1، ص 534؛ به نقل از همان منبع، ص 129

دلایل دعا برای امام: گذشت امام از حق خودش

تصور کنید، دست و بالتان خیلی تنگ است؛ آنقدر تنگ که برای تهیه ی خوراکتان هم دچار مشکل می شوید. در چنین وضعیتی، فردی دارا، دو دستگاه خانه و چند باغ را با کلیه ی امکاناتش به شما می بخشد و بدون اینکه احساس حقارت کنید یا منتی سر شما بگذارد، به شما اجازه می دهد که از آنها استفاده کنید. او مدتی به سفر می رود و به شما وعده می دهد که زمانی که بازگردد، بیش از این خواهید داشت ولی در مدت غیبتش حق دارید که از این امکانات استفاده کنید. برای چنین فردی، چه خواهید کرد؟ اگر بدانیم ما دقیقاً مشابه همین وضعیت را داریم و امام در حق ما چنین کاری انجام داده است، چه می کنیم؟
یکی از دلایلی که لزوم دعا برای امام را ثابت می کند، «گذشت امام از حق خودش» است. گذشتی که نه تنها جلوه ای دنیایی بلکه جلوه ای اخروی نیز دارد.

گذشت امام در دنیا:
امام صادق (‏علیه السلام) به یکی از شاگردان خود فرمود: «ای ابویسار! به تحقیق که تمام زمین برای ما است و هر چه خداوند از آن برآرد، همه از برای ما است»  ابویسار گفت: پس همه مال را برای شما بیاورم؟ فرمود: «ای ابویسار! البته ما آن را بر تو حلال کردیم و مباح گردانیدیم، پس مال خودت را برگیر و هر آنچه از زمین در دست ما شیعیان هست بر آن‏ها حلال است تا هنگامی که قائم ما بپاخیزد و مالیات آن را از آنان بگیرد و زمین را در دست ایشان واگذارد و امّا آنچه در دست غیر شیعیان است هر سودی که از آن ببرند بر آنها حرام است و هنگامی که قائم ما بپاخیزد زمین را از دستشان بگیرد و آنها را به خواری از آن بیرون راند.» (1)

از این حدیث مشخص می شود که امام، به شیعیان اجازه ی تصرف در اموال خودش را داده است امّا این اجازه برای غیر از شیعه نیست و این سبب می شود که مال شیعیان حلال و مال مابقی حرام باشد. چنین چیزی سبب رشد شیعیان می شود و از سوی دیگر، آثار سوء خوردن مال امام به صورت حرام، بر غیر شیعه بار می شود.

گذشت امام در آخرت:
و امّا در آخرت؛ در بحار از امام صادق (‏ع) روایت شده است که فرمود: «هر گاه روز قیامت شود خداوند حساب شیعیان ما را بر ما قرار می‏دهد، پس آنچه از گناهان بین آنها و بین خدا باشد، محمد صلی الله علیه و آله از درگاه الهی برایشان طلب بخشش می ‏کند و آنچه بین آنها و بین مردم بوده باشد از مظالم محمد صلی الله علیه وآله آن را از طرف ایشان ادا خواهد ساخت و آنچه بین آنها با ما باشد ما به آنها می ‏بخشیم تا بدون حساب وارد بهشت شوند.» (2)

دعای این هفته
خواندن 40 روز دعای عهد را به شما توصیه می کنیم. امام صادق  (علیه السلام) فرمودند: «هر کس با این عهد، چهل روز به درگاه خداوند دعا کند از یاران قائم ما خواهد بود و اگر هم پیش از ظهور آن حضرت بمیرد، خداوند او را از قبرش خارج خواهد ساخت و به ازای هر کلمه، هزار حسنه به او عطا می کند و هزار گناه را از کارنامه ی عملش محو می کند.  آن عهد چنین است...» (3)

اللهم ربَّ النور العظیم...

(متن این دعا در مفاتیح الجنان موجود است)


پی نوشت:
1. اصول کافی، ج 1، ص 407؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، نشر مسجد مقدس جمکران، ج 1، ص 88
2. بحار الانوار، ج 7، ص 274؛ به نقل از همان، ص 98
3. بحارالانوار، ج 94، ص 41؛ به نقل از عرض نیاز به درگاه بی نیاز، نشر موعود عصر (عج)، 1388، ص 189

دلایل دعا برای امام: لطف امام

بزرگی می گفت: «امام، هیچ وقت بدهکار ما نمی شود!» و در ادامه ی حرفش بیان می کرد که حتی وقتی دلمان برای امام تنگ می شود و یا دلمان برای سر زدن به مکانهای مقدسی مثل مسجد جمکران پر می کشد، به خاطر لطفی است که امام، پیش از ما، شامل حال ما کرده است. شبیه حالتی است که به زیارت می رویم. شاید شنیده باشید و بدانید که تا از جانب امامان طلبیده نشده باشیم، زیارتی در کار نخواهد بود!

از الطاف امام زمان (عج) بر شیعیان، سخنان زیادی می توان گفت. بلاهایی که به حاطر دعای امام از ما دور می شود، برکت وجود ایشان در زمین، محبتی که به ایشان داریم، وجود دوستان مؤمن و متقی، همین شیعه بودن و همین بودن! همه را مدیون امامیم.

حضرت بقیة الله (ارواحنا له الفداء) در توقیعی می فرمایند: «به من رسیده است که گروهی از شما در دین به تردید افتاده و در دل آنها نسبت به اولیای امرشان شک و حیرت وارد شده است و این مایه ی غم ما شد. البته به خاطر خود شما نه برای ما و به خاطر شما ناراحت شدیم و نه خودمان. زیرا که خداوند با ماست پس نیازی به غیر او برای ما نیست و حق با ماست لذا به هیچ وجه کسانی که از ما دست بردارند ما را به وحشت نمی اندازد. ما صنایع و ساخته شدگان خداییم و خلق، ساخته شده ی ما هستند.» (1)

همین که امام بی آنکه به ما محتاج باشد، برای ما استغفار می کند، به ما محبت می ورزد و برای ما نگران می شود، از الطاف ایشان است. در حالی که حیات و مماتمان به دست ایشان است و غافلیم: «اگر لحظه اى حجت خدا در روى زمین نباشد زمین ساکنان خود را در کام خود فرو مى برد.» (2)

به غیر از لطفهایی که امامان در حق دنیای ما می کنند، الطافی نیز در آخرت نصیب شیعیان می گردد. امام صادق (علیه السلام)، به یکی از یاران خویش فرمودند: «ای زید! عبادتت را تجدید کن و توبه بنمای.» او گفت: «فدایت گردم آیا خبر مرگم می رسد؟» حضرت فرمود: «ای زید! آنچه نزد ماست نسبت به تو خیر است و تو از شیعیان ما هستی.» زید گفت: «مگر اگر از شیعیان شما باشم چه می شود؟» امام فرمودند: «تو از شیعیان ما هستی، صراط و میزان و حساب شیعیان ما مربوط با ماست و البته که ما به شما از خودتان مهربان تریم!» (3)

دعای این هفته
به یاد بیاورید که امام در سختی های غیبت از بلا و رنجش و مصیبت دور نیست؛ در دعای قنوت نمازهای واجبتان – لااقل در یکی از نمازها- برای ایشان دعای سلامتی بخوانید:

«اللهم کن لولیک الحجة بن الحسن، صلواتک علیه و علی آبائه فی هذه الساعه و فی کل الساعه ولیاً و حافظاً و قائداً و ناصراً و دلیلاً و عیناً حتی تسکنه ارضک طوعاً و تمتعه فیها طویلاً، برحمتک یا ارحم الراحمین» (4)

پی نوشت:
1. الاحتجاج طبرسی، ج 3، ص 278؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، نشر مسجد مقدس جمکران، ج 1، ص 97
2. عیون الاءخبار: ص 212 و علل الشرایع : ص 198
3. بصائرالدرجات، ص 256؛ به نقل از موسوی اصفهانی، همان، ص 98
4. قمی، عباس، مفاتیح الجنان، دعای سلامتی امام زمان (عج)

دلایل دعا برای امام: اجابت دعا

شما مستجاب الدعوه هستید! یعنی هر چه دعا می کنید، مستجاب می شود و یا در پرونده ی شما ذخیره می گردد و اجر آن در قیامت با پروردگار عالمیان است. درباره ی «صلوات» که حتماً مسجاب می شود، صحبت نمی کنیم؛ آیا می دانستید که تک تک شیعیان مستجاب الدعوه هستند؟

اگر بفهمید که استجابت دعایتان، به برکت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) است، چگونه با ایشان برخورد خواهید کرد؟

امام سجاد (علیه السلام) در حقوق فرد نیکوکار فرمودند: «حق کسى که به تو نیکى کرده، این است که از او تشکر کنى و نیکى اش را به زبان آورى و از او به خوبى یاد کنى و میان خود و خداى عزّوجلّ برایش خالصانه دعا کنى، هرگاه چنین کردى بى گمان در پنهان و آشکار از او تشکر کرده اى. سپس اگر روزى توانستى نیکى او را جبران کنى، جبران کن.» (1) براستی چه نعمتی بالاتر از اینکه به برکت آقای ما، دعا ما را می خرند؟ نیکی بالاتر از این؟

اینکه امام واسطه ی استجابت دعای ماست از حدیثی مشخص می شود:

امام باقر (ع) می فرمایند: «رسول خدا - صلی الله علیه و آله- به امیرالمؤمنین علی(‏ع) فرمود: آنچه بر تو دیکته می‏کنم بنویس. علی‏(ع) عرضه داشت: ای پیامبر خدا! آیا می‏ترسی فراموش کنم؟ فرمود: نمی‏ترسم فراموش کنی، من از خداوند خواسته ‏ام که تو را حفظ کند و فراموشت ننماید، ولی برای شریکانت بنویس. عرضه داشت: شرکای من چه کسانی هستند؟ فرمود: امامان از فرزندان تو که خداوند به سبب آنان بر امّت من باران می ‏فرستد و به سبب آنان دعای ایشان را مستجاب می ‏کند و به سبب آنان بلا را از آنها دور می‏سازد و به سبب آنان رحمت از آسمان نازل می‏شود و این نخستین آنان است - به امام حسن‏ (ع) اشاره کرد - سپس به امام حسین‏ (ع) اشاره کرد و فرمود: امامان از فرزندان تواند.» (2)


دعای هفته
از همین امروز، به خودمان قول بدهیم که بعد از هر نماز، اوّل برای امام عصر خودمان دعا کنیم. ما وظیفه داریم که برای امام دعا کنیم و دعا برای امام، محدود به دعا برای فرج نمی شود.

دعا برای سلامتی امام از گزند دشمنان، حوادث و بلایا، دعا برای استجابت دعای امام، دعا برای شیعیان و دوستان امام، از جمله مواردی است که در این زمینه سفارش شده است. (3)

به خاطر وجود چنین وظیفه ای، در پایان این بخش، تحت عنوان دعای هفته، دعایی را به شما معرفی می کنیم تا هم با مضامین دعا برای امام آشنا شوید و هم به طور عملی برای ایشان دعا کنید. ان شاء الله.

ذکر این هفته: «اللهم عجّل لولیّکَ الفَرَج و العافیةَ و النَّصر»

 

پی نوشت:
1. حیدری نراقی، علی محمد، رساله ی حقوق امام سجاد (علیه السلام)، نشر مهدی نراقی، 1389، ص 335
2. بصائر الدرجات، ص 167؛ به نقل از موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، ج 1، نشر مسجد مقدس جمکران، 1385، ص 87
3. موسوی اصفهانی، محمد تقی، مکیال المکارم، ج 2، صص 81- 95

چرا باید توسل داشته باشیم؟

خداوند می فرماید برای اینکه چشمهای کور یعقوب پیامبر شفا پیدا کند پیراهن حضرت یوسف را ببرید و بر چشمهای کور پدر بمالید تا به وسیله آن پیراهن، چشمهای حضرت یعقوب شفا پیدا کند.

واقعا این پرسش از کسی که خدا را قبول دارد و به آیات قرآن استدلال می کند بسیار عجیب است اولا اگر خود خداوندی که قادر و خالق و عالم و بصیر و دارای همه اوصاف است خودش به بندگانش بگوید شما می توانید از طریق اولیاء و مقربان درگاه من از خود من چیزی بخواهید چه اشکال و ایرادی دارد؟!
و این روش در همه عقلاء و صاحبان فکر و اندیشه در همه ادیان و مذاهب و حتی ملتهای غیر دینی وجود دارد که بوسیله یکسری افراد به نزد شخص بزرگ متوسل می شوند و آنها را واسطه درخواست خود از آن شخص بزرگ قرار میدهند و کیست که این حقیقت جاری را بتواند انکار کند.

ثانیا: آیات قرآن پر است از دستور به توسل و ما بعنوان نمونه چند آیه را خدمتتان ارائه میدهیم:

1.«یا ایها الذین آمنوا اتقوالله و ابتغوا الیه الوسیله»(سوره مائده آیه 35)
یعنی ای مومنان تقوای الهی را پیشه کنید و بسوی او از طریق وسیله و واسطه راه پیدا کنید.

2.«اولئک الذین یدعون یبتغون الی ربهم الوسیله»(سوره اسراء آیه 57)
اینان کسانی هستند که می خوانند خدا را و بسوی پروردگارشان می جویند وسیله را

3.و لو انهم اذ ظلموا انفسهم جاؤک فاستغفر لهم الرسول»(سوره نساء آیه 64)
و اگر مسلمانانی که گناه کرده و بر خود ظلم نمودند نزد توی پیامبر بیایند و از تو بخواند که بر ایشان استغفار و طلب آمرزش کنی خداوند هم توبه پذیر و مهربان است.

4.«اذ قال الله یا عیسی بن مریم....»(سوره مائده آیه110)
و خداوند به عیسی بن مریم فرمود من تو را علم کتاب و حکمت آموختم و تو کسی هستی که می توانی پرندگان را خلق کنی و تو کسی هستی که می توانی مریضهای لا علاج را شفا بدهی و تو کسی هستی که می توانی مردگان را زنده کنی البته با اذن و اجازه من که خدا هستم.

5.در قضیه حضرت یوسف خداوند می فرماید برای اینکه چشمهای کور یعقوب پیامبر شفا پیدا کند پیراهن حضرت یوسف را ببرید و بر چشمهای کور پدر بمالید تا به وسیله آن پیراهن، چشمهای حضرت یعقوب شفا پیدا کند و وقتی پسران یعقوب پیراهن یوسف را بر چشم پدر مالیدند چشمان پدر از برکت توسل جستن به پیراهن یوسف شفا یافت و بینا گردید و البته دهها بلکه صدها نمونه دیگر در آیات قرآن و احادیث اهلبیت وجود دارد که ما فکر می کنیم برای کسی که بدور از تعصب و عناد و دشمنی بخواهد حقیقت توسل را درک کند همین نمونه های قرآنی کافی باشد و صد البته کسی که بخواهد خدای نکرده با تعصب و لجاچ و دشمنی به قضیه توسل نظر کند اگر هزاران دلیل و شاهد دیگر هم بیاوریم یقینا قبول نمی کند.

ثالثا: خداوند در قرآنش دهها بار ما را به کلمه (اولیاءالله) توجه داده و مقام و عظمت وشرافت خاصی برای اولیاءالله قائل شده است و توسل جستن به اولیاء خدا همان توسل جستن به خود خدا است چون خود خدا فرموده است به اولیاء من تقرب بجوئیدو متوسل بشوید برای اینکه عظمت و قدر و منزلت اولیائش را در نظر مردم بالا بیاورد و خداوند اولیاء خودش را دوست دارد و عظمت دادن به آنها را جزء عظمت دادن به شعائر دینی قرار داده است و فرموده است «و من یعظم شعائر الله فانها من تقوی القلوب.»

منبع ابنا