کنیز فاطمی...

مدینه سوت و کور شده بود، کوچه کوچه ی شهر پر بود از یاس و ناامیدی. دیگر اشیا هم تاب تحمل این همه ظلم را نداشتند.

دشمن کار خودش را کرده بود و دیگر نه رسول (ص) بود و نه دخت رسول (س).

ام ایمن که همیشه کنار حضرت زهرا (س) بود، دیگر تاب تحمل نبود سرورش را نداشت و تصمیم گرفت تا از مدینه بیرون برود و زین پس در مکه زندگی کند.

***

خورشید به وسط آسمان رسیده بود و بیابان حرارت شدیدی را تجربه می کرد. ام ایمن دیگر نای راه رفتن نداشت. عطش به سراغش آمده بود و جز سراب در بیابان چیز دیگری نمی دید.

در حالی که او از شدت تشنگی روی زمین افتاده بود، دستانش را سوی آسمان بلند کرد و گفت: پروردگارا! من خدمتگزار فاطمه (سلام الله علیها) بوده ام و تو می خواهی مرا با عطش بمیرانی؟

در همان لحظه، خداوند برای او جرعه ای آب از آسمان فروفرستاد و او از آن نوشید و راهش را ادامه داد.

***

حالا هفت سال بود که ام ایمن از دوری دخت پیامبرش، حضرت فاطمه زهرا (س) در مکه زندگی می کرد و تا به آن روز نیازی به آب و غذا پیدا نکرده بود، حتی در داغ ترین روزهای مکه!

کنیزی فاطمه (س) هم برای ام ایمن، عالمی داشت.

منبع: بحار الانوار، ج 43، ص 28؛ به نقل از 360 داستان از فضایل مصائب و کرامات فاطمه زهرا (س)، عباس عزیزی

یه مادر.....امان ز زخم زبان

زخم زبان هایش شهره ی عام و خاص و زبانش از شمشیر برنده تر بود. در راه حسادت و دشمنی با دختر پیامبر (ص) بدی های زیادی مرتکب شد.
به قول مرد مردان، امام علی (ع)، خوی زنان، دیده ی عقل و خرد عایشه را سخت فروبسته بود و شراره‌های کینه و دشمنی، در دلش چون کوره آهنگران زبانه می‌کشید.

عایشه آن قدر رفت و آمد و در گوش پدر و اطرافیان پدرش خواند تا بالاخره کار خودش را کرد؛ فدک را از فاطمه (س) گرفتند، شوهرش را کشان کشان تا مسجد بردند، فرزند در شکمش را سقط کردند و هزار ظلم دیگر در حق او و خانواده اش روا داشتند.

فاطمه (س) شهید شد، کار از کار گذشته بود و تازه زنان مدینه به زاری و شیون نشسته بودند. همه زنان رسول خدا (ص) برای عزاداری به خانه ی حضرت زهرا (س) آمدند الا یکی، آن هم کسی نبود غیر از عایشه.

عایشه آن روزها خودش را به مریضی زده بود و به مجلس عزای دخت نبی (س) نیامد.

بعد ها خبر شادی عایشه از شهادت زهرا (س) در شهر دهان به دهان گشت، او ظاهراً به هدفش رسیده بود.

منبع: شرح نهج البلاغه ابن ابی‌الحدید 9/194 ؛ به نقل از پژوهش‌هایی در نیم قرن نخستین خلافت، علی لباف.

اینک آخرالزمان: قطع صله ی رحم

صفحات روزنامه را ورق می زنی و می بینی که یکی از مسئولان وزارت بهداشت اعلام کرده که تعداد زیادی از سالمندان که بیمار هستند، مشکل اصلیشان کمبودهای عاطفی است نه بیماری جسمی.

مستندی را در تلویزیون می بینی که نشان می دهد در یکی از کشورهای اروپایی، زنان و مردان سالمند، دختران جوانی را اجاره می کنند تا آن دختران جوان به عنوان نوه هایشان اوقاتی را با سالمند بگذرانند و هم صحبتشان شوند.

رسول خدا(ص) در توصیف روزهای آخرالزمان می فرمایند:
« هنگامی که بعد از من فحشاء و منکر رواج پیدا کند، مرگهای ناگهانی فراوان شود... خداوند آنها را با قحطی و گرسنگی گرفتار سازد... و هنگامی که پیوند خویشاوندی را قطع کنند، ثروتها در دست اشرار قرار می گیرد.» (1)

«هنگامی که پیوند خویشاوندی قطع شود، برای اطعام منت گذارند، مرحمت از دل بزرگان رخت بر بندد و حیاء از روی کوچکان گرفته شود.»(2)

«نشانه آن هنگامی است که مردم نماز را بمیرانند... بناها را محکم و مرتفع بسازند... قطع رحم نمایند، از هوای نفس پیروی کنند، خونها را سبک بشمارند، شهادت های دروغ آشکار شود...» (3)

آنچه باید باشد
صله رحم در اصطلاح عبارت است از کمک و نیکى کردن به خویشاوندان و هم دردى با آنان با جان و مال در حد توان انسان و در کل انجام هر کاری که موجب ارتباط با خویشان شود.

 صله رحم از جمله اعمالی است که در قرآن و روایات تاکید زیادی بر آن شده است و خداوند در حدیث قدسی، از آن به عنوان عمل خالص مورد پذیرشش یاد کرده(4) و روایات، آن را شافع روز جزا(5) و زکات اعضای بدن(6) دانسته اند.

هم چنین خداوند در حدیثى قدسى دیگری مى فرماید:
من رحمان هستم و نام رحم را از اسم خود مشتق کرده ام . پس هر کس صله رحم کند و با بستگان خود پیوند برقرار سازد، من او را با رحمت خود صله خواهم کرد و هر کس قطع کند، من رحمت خود را از او قطع خواهم کرد. (7)

در روایتی پیامبر اکرم (ص) فرمودند : هرکس برای دیدار یکی از نزدیکانش برود تا با جان و مالش صله رحم کند خداوند اجر صد شهید را به او خواهد داد و برای هر قدمی که برمی دارد چهل هزار حسنه به او می دهد و چهل هزار گناهش محو می شود و به همین تعداد درجات او بالا می رود و مانند انست که صد سال خداوند را با صبر  خالص عبادت کرده است.(8)

نتایج صله رحم
بر اساس آیات قرآن و سخنان اهل بیت(ع) خالص شدن اعمال و آسان شدن حساب در قیامت و دفع بلاها و زیاد شدن روزی(9)، برخوردارى از پشتیبانى خویشاوندان(10)، پالایش روح(11)، آبادانى سرزمین(12)، آرامش روانى و سلامت بدن(13)، افزایش عمر(14)، به تاخیر افتادن اجل(15) از نتایج صله رحم است

قطع رحم و عواقب آن
قطع رحم به معنای رسیدگی نکردن و محبت نداشتن نسبت به نزدیکان است و امر بسیار ناپسندی به شمار می‌رود و در اسلام حرام است.

 افتادن اموال و ثروت ها به دست اشرار(15)، عامل زود رسیدن مرگ(16)، محروم ماندن از رحمت خداوند(17)،  فقر(18) و عدم اجابت دعا(19) و گرفتارى به لعن خداوند(20)  ... برخی از عواقب قطع این عمل است.
برای اطلاع بیشتر در این زمینه می توانید به این مطلب مراجعه کنید.


پی نوشت:
1.       تحف العقول صفحه 43 و بشاره الاسلام صفحه 132
2.       بحارالانوار جلد 52 صفحه 63، 256 و 263، المهدی صفحه 199، بشاره الاسلام صفحه 132، الامام المهدی صفحه 219 و الزام الناصب صفحه 181 و 183
3.       الزام الناصب صفحه 180
4.       بحارالانوار، ج 77، باب 2، ح 7.
5.       بحارالانوار، ج 8، باب الشفاعه ، ح 39
6.       بحارالانوار، ج 74، باب 3، ح 62.
7.       جامع السعادات ، ج 2، ص 252، مستدرک الوسائل ، ج 15، ص 237
8.       بحارالانوار، ج73، ص 335
9.     اصول کافی مترجم ج 3 ص 229
10.   نهج البلاغه ، نامه 31.
11.   بحار الانوار، ح 74؛ اصول کافى ، ج 2، صص 150 و 151، ح 6 و 12.
12.   بحارالانوار، ج 96، باب 14، ح 55
13.   بحارالانوار، ج 74، باب 3، ح 34.
14.   بحار الانوار، ج 74، باب 3، ح 16.
15.   بشاره الاسلام صفحه 132
16.   بحارالانوار، ج 73، باب 138، ح 11.
17.   همان ، ج 74، ص 100، باب 3، ح 50.
18.   بحار الانوار، ج 77، باب 9، ح 1
19.   همان، ج 73، باب 136، ح 18.
20.   اصول کافى ، ج 2، ص 641.

چه خبر از نشانه های آمدن؟

- شما روی آنتن هستید! ما بی صبرانه منتظر شنیدن آخرین اخبار از ظهر بزرگترین مرد عالم هستیم.
- سلام عرض می کنم خدمت شنوندگان عزیز! دوستان! کاش شما در کنار خانه ی خدا بودید و این غوغا و شور رو احساس می کردید. ببخشید که نمی تونم جلوی اشکهام رو بگیرم. فضای اینجا آنقدر پر از محبّت و عشق و امیده که هر کسی رو تحت تأثیر قرار می ده. بالاخره پس از سالها انتظار، وعده ی خدا رسید!
- آقای گزارشگر! درباره ی نحوه ی تحقق این رخداد بزرگ بفرمائید.

- بله؛ همانطور که به گوش تک تک شما هم رسید، در ماه مبارک رمضان، بانگ بلندی در سحرگاه به گوش همه ی مردم جهان رسید و اعلام کرد: «ای مردم! حق با علی(ع) و شیعیان اوست.» (1) به بنده خبر رسیده که در تمامی نواحی جهان این ندا رو با زبان و لهجه ی خودشون شنیده اند. (2) پیرو این صدای بلند آسمانی، در غروب همان روز، صدای دیگری شنیده شد که یاران شیطان رو به گردهمایی دعوت می کرد. (3) شما هم هر دو صدا رو شنیدید؟

- بله! بعد از آن چه شد؟
- بعد از آن ما شاهد شکل گیری دو صف در مقابل هم بودیم. مردی که در هشت ماه اخیر، کشتار بسیار گسترده ای در منطقه ی عراق، سوریه، فلسطین و اردن به راه انداخته بود (4) رو که خاطرتون هست؟

- سفیانی رو می فرمایید؟ مگه می تونیم از خاطر ببریم؟! خون بسیاری از هم کیشان ما رو ریخته و شیعیان بسیاری رو سر بریده... (5)
- بله! این دشمن خدا بعد از این پیام ها، لشکرش رو برای فرستادن به مدینه تجهیز کرد. چرا که از اسکان امام در آن منطقه باخبر شده بود.
- جناب گزارشگر! آیا جناب یمانی در مقابله با آنها کاری کردند؟
- البته! یمانی، بزرگ ترین حامی امام عصر (علیه السلام)، نیروهای خودش رو به سمت شبه جزیره برده تا شرایط رو برای قیام امام آماده کنه. از طرف دیگر سّید خراسانی هم سپاهی رو برای مقابله با سفیانی وارد میدان کرده که در اهواز شکست سختی به آنها تحمیل کرده است.(6)
- خوب! از آغاز قیام بفرمائید. ما مشتاقیم آن صحنه رو توصیف کنید.
- بله البته! دیشب، یعنی جمعه شب، ما در کنار کعبه، شاهد ابر مرد تاریخ بودیم که با تکیه بر کعبه، مردم رو برای پیوستن به خودشون و رها کردن ظالمان دعوت کردند. (7) این ندا هم به گوش مردم جهان رسید. (8) هرچند باید اعلام کنم که شنیدن کی بود مانند دیدن؟!
- خوش به سعادتتون! آیا یاران امام بلافاصله به ایشون پیوستند؟

- بله. یاران ایشون مثل ابر پائیزی در مکه گرد هم آمدند (9) و امام رو مثل نگین در حلقه ی خودشون گرفتند. البته نخستین کسی که با امام بیعت کردند، حضرت جبرئیل امین(ع) بودند (10) که بعد از آن یاران برای بیعت به سمت امام شتافتند. با وجود ملائکه ی بزرگ الهی در کنار امام، فکر نمی کنم لشکری باشه که از ترس به خودش نلرزه.

در هر حال، بعد از این بیعت، امام با مردم عهدهایی بستند و از آنها عهدهایی گرفتند (11) که شرحش در گزارشهای بعدی خواهد آمد.
الان که در سحرگاه شنبه (12) قرار داریم، بنده شاهد آماده شدن سپاه ده هزار نفری امام به فرماندهی 313 یار ایشان، برای نبرد بزرگ نهایی هستم.

- آقای گزارشگر، می دونم که شما هم ان شاء الله عازم میدان نبرد هستید، به عنوان آخرین سوال: برای بینندگان توضیح می فرمائید که چطور از امام بودن این مرد اطمینان پیدا کردید؟ از این جهت که مدّعیان زیادی پیش از این دست به جعل نشانه های ظهور زده بودند.

- سوال بسیار به جایی بود. در صورتی که نشانه های چهره و قامت امام عصر(ع) رو نخواهیم در نظر بگیریم، از راه شناخت درست نشانه ها می تونیم پی ببریم که ایشون حقیقی هستند یا مدّعی. مثلاً ندایی که در ماه رمضان هر کس به زبان خودش می شنود، ظهور این ابرمرد در کنار خانه ی خدا، جمع شدن برترین مردان و زنان تاریخ در کنار هم، ندای حضرت جبرئیل(ع)، حرکت سپاه سفیانی به سمت مکه و... همگی ما رو مطمئن می کند که این مرد، همان منجی موعود است! شک نکنید که تردید در اینجا مایه ی هلاکته.

معذرت می خوام! سپاه داره حرکت می کنه. همین جا از تمام بینندگان و اخبارگوی محترم خداحافظی می کنم. به امید پیروزی حقّ! یا علی(ع)!
 
پی نوشت:
1. منتخب الاثر، ص 457 – الملاحم والفتن، ص 48؛ به نقل از سلیمان، کامل، روزگار رهایی، ترجمه علی اکبر مهدی پور، قم، نشر آفاق، چاپ پنجم، 1386، ج 2، ص 866.
2. غیبت نعمانی، ص 134؛ به نقل از سلیمان، همان، ص 865.
3. منتخب الاثر، همان؛ به نقل از سلیمان، همان، ص 866.
4. مجتبی الساده، شش ماه پایانی، ترجمه محمود مطهری نیا، تهران، نشر موعود، ص 80.
5. بحارالانوار، ج 52، ص 220.
6. مقدسی، فرائد فوائد الفکر، ص316، ح912.
7. بحارالانوار، ج 13، ص 180.
8. ر.ک به شش ماه پایانی، ص 177 و 178.
9. ابن أبی زینب، محمد بن ابراهیم‏، الغیبة للنعمانی / ترجمه غفارى‏، تهران، صدوق، چاپ دوم، 1376، ص433؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5.
10. همان، ص 436.
11. منتخب الاثر: لطف الله صافی گلپایگانی، ص 468.
12. مفید، محمد بن محمد، الإرشاد للمفید / ترجمه رسولى محلاتى‏، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، بی تا،  ج‏2، ص: 353؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5.

توصیه های آیت الله بهجت برای ارتباط با امام زمان (عج)

شرایط خواندن دعای فرج
از مهم‌ترین دعاها، دعای فرج امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. دعای تعجیل فَرج، دوای دردهای ما است.(3) روایت دارد که در آخرالزّمان همه هلاک می شوند به جز کسی که برای فرج دعا می کند. گویا همین دعا برای فرج، یک امیدواری است و یک ارتباط روحی با صاحب دعا است. همین، مرتبه ای از فرج است.(4)

خواندن دعای فرج در نظر ایشان همراه با شرایطی به شرح زیر است:

1. توبه از گناهان
آیة الله بهجت می فرمودند: بهترین کار برای به هلاکت نیفتادن در آخرالزّمان، دعای فرج امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است؛ البته دعایی که در همه اعمال ما اثر بگذارد. قطعاً اگر کسانی در دعا جدّی و راستگو باشند، مبصراتی (دیدنی‌هایی) خواهند داشت. باید دعا را با شرایط آن خواند و «توبه از گناهان» از جمله شرایط دعا است.

ایشان می‌فرمودند: ترک واجبات و ارتکاب محرمات، حجاب و نقاب دیدار ما از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.

تا رابطه ما با ولیّ امر، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) قوی نشود، کار ما درست نخواهد شد.و قوّت رابطه ما با ولیّ امر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم در اصلاح نفس است.(5)

ترک معصیت، حاصل نمی شود به طوری که ملکه شخص بشود، مگر با دوام مراقبه و یاد خدا در هر حال و زمان و مکان و در میان مردم و در خلوت.(6)

اگر جلوی خود را در ارتکاب معاصی نگیریم، حالمان به انکار و تکذیب و استهزا به آیات الهی، و یا به جایی می رسد که از رحمت خدا ناامید می شویم!

اگر به قطعیّات و یقینیّات دین عمل کنیم، در وقت خواب و به هنگام محاسبه پی می بریم که از کدام یک از کارهایی که کرده‌ایم قطعاً حضرت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از ما راضی است؛ و از چه کارهایمان قطعاً ناراضی است.(7)

2. خلوص و صدق نیّت در دعا
راه خلاص از گرفتاری ها، منحصر است به دعا کردن در خلوات برای فرج ولیّ عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)؛ نه دعای همیشگی و لقلقه زبان...، بلکه دعای با خلوص و صدق نیّت و همراه با توبه.(8)

3. توسل به امام همراه با تضرّع و زاری
آیة الله بهجت می فرمودند: ابتلائات شیعه امروز بسیار زیاد است. از ظلم و ستم و بلا و فشاری که بر سر اسلام و مسلمانان به خصوص اهل ایمان می‌آید، کارد به استخوان رسیده است. بیماری‌های مختلف و حوادث زیاد شده است. باید در مشاهد مشرّفه و مواقف مهمّه برای رفع ابتلائات شیعه دعا کرد و تضرّع نمود. ما باید از همه بخواهیم که متوسل شوند و دعا کنند و تضرّع نمایند تا بلکه فرجی حاصل شود. دعای فرج اگر موجب فرج عمومی نشود برای دعا کننده موجب فرج خواهد بود. إن‌شاءالله چنانچه در بعضی از روایات آمده: «دعا کنید که در آن فرج شماست».

برخی از مردم به مرحوم آقای شیخ حسنعلی تهرانی متوسل می‌شدند و نتیجه می‌گرفتند؛ ولی متوجّه امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیستند. ما باید به بیش از این ها به امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) متوسل باشیم؛ تا نتیجه بگیریم. اگر اهل ایمان، پناهگاه حقیقی خود حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را بشناسند و به آن پناه برند؛ امکان ندارد که از آن ناحیه مورد عنایت واقع نشوند.

4. مقدّم دانستن تعجیل در فرج بر سایر حاجات خود
آیة الله بهجت پیرامون مقدّم دانستن تعجیل در فرج بر سایر حاجات خود می فرمودند: افسوس که همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد جمکران می روند، و نمی دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایی از آنها دارد که برای تعجیل فَرَج او دعا کنند!(9)

هر کدام در فکر حوایج شخصی خود هستیم، و به فکر آن حضرت [امام زمان (علیه السلام)] – که نفعش به همه برمی گردد و از اهمّ ضروریّات است - نیستیم!(10)

و در نهایت در نظر آیه الله بهجت «مهم تر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و انکار نکردن حضرت تا ظهور او می باشد.» (11)

به افرادی که پیش از ظهور در دین و ایمان باقی می مانند و ثابت قدم هستند، عنایات و الطاف خاصی می شود.(12) لازم نیست که انسان در پی این باشد که به خدمت حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) تشرّف حاصل کند؛ بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز، سپس توسّل به ائمه (علیهم السلام) بهتر از تشرّف باشد.(13)