نشانه های ظهور

در این مقاله از برخی نشانه ها که پیش از ظهور حضرت قائم (ع) تحقق می یابد ، سخن می گوییم .
نشانه هائی همچون فراگیر شدن فساد و ستم در تمام زمین و گسترش فحشا و گردنکشی و دگرگونیهای آسمانی و قحط شدید و جنگهای خونین که دو سوم از ساکنان روی زمین را در کام خود فرو می برد ، و ظهور کسی که دجال خوانده می شود و مردم را به باطل دعوت می کند و آنها نیز به گرد وی جمع می شوند و بالاخره ادعای بعضی که می گویند او مصلح اکبر است و سپس ناکامی او در متحقق ساختن مدعایش . ما در ذکر این نشانه ها به استناد روایاتی که از پیامبر گرامی و ائمه اطهار (ع) تکیه می کنیم .

1. رسول خدا (ص) فرمود :
«مهدی این امت از ماست ، هنگامی که هرج و مرج دنیا را فراگیر و فتنه ها آشکار گردند و راهها نا امن شود و برخی از مردم بر برخی دیگر هجوم برند . پس بزرگ به کوچک رحم نکند و کوچک بزرگ را احترام نکند در این هنگام خداوند مهدی ما را مبعوث فرماید . او نهمین کس از فرزندان حسین (ع) است . دژهای ضلالت و دلهای بی خبر را بگشاید ، در آخر الزمان به کار دین پردازد چنانکه من در اول الزمان بدان پرداختم ، زمین را از عدل و داد پر کند ، چنانکه از ظلم و بیداد پر شده باشد».

2. همچنین پیامبر گرامی در حدیثی طولانی که آن را از امام علی (ع) نقل کرده است فرمود : «سپس ندایی برخیزد که از دور شنیده شود چنانکه از نزدیک شنیده می شود این ندا رحمت است بر مومنان و عذاب است بر کافران . (امام گوید) : پرسیدم : این ندا چیست؟ فرمود : سه نداست در ماه رجب نخستین آنها این است : لعنت خدا بر ستمگران . و دومی این است : نزدیک شونده نزدیک شد و سومی این است : پیکر آشکاری را با طلیعه خورشید می بینند (که می گوید) : هان که فلانی مبعوث شد و نسب او را تا علی ذکر می کند . هلاک ستمگران در این روز است و در این هنگام گشایش حاصل می شود . عرض کردم : ای رسول خدا! پس از من چند امام خواهد بود ؟ فرمود (ع) : پس از حسین 9 امام که نهمین آنان قائم ایشان است».


3. در حدیث دیگری از رسول خدا (ص) نقل است که فرمود : عرض کردم ای خدای من و سرورم ! چه وقت مهدی ظهور خواهد کرد ؟
خداوند وحی فرمود :
« این امر هنگامی روی دهد که علم کنار رود و جهل آشکار گردد ، قاریان (قرآن) فزون شوند و عمل به آن اندک شود . کشتار زیاد شود و فقیهان هدایتگر کم شوند ، و فقیهان گمراه و خائنان زیاد شوند ، شاعران فراوان گردند ، امت تو قبرهایشان را مسجد گیرند.( مقصود عبادت اشخاص است که شرک به خداست و ربطی به تقرب به خدا از طریق توسل به قبول صالحان که سنت اسلام و مسلمین از آغاز بر آن است ، ندارد ) مصحفها و مسجدها زیور و زینت داده شوند (مقصود از زیور و زینت دادن مصحفها و مساجد این است که مسلمان به هنگام ظهور تنها به مظاهر توجه دارند نه به حقایق و محتواها) ، ستم و تباهی فزونی گیرد ، نیرنگ آشکار شود و کار امت بدان وابسته شود ، نهی از معروف شود و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا ورزند ، امیران کافر باشند و دوستانشان فاجر و یارانشان ستمگر ، و صاحبنظرانشان فاسقان . در این هنگام سه نشانه پدید خواهد آمد . خسوفی در مشرق و خسوفی در مغرب و خسوفی در جزیره العرب . و نیز در بصره به دست یکی از افراد نسل تو که زنگیان او را پیروی می کنند ، خرابی پدید آید . و مردی از تبار حسین به علی خروج می کند ، و دجال ظاهر می شود ، از مشرق از سجستان ، خروج می کند و سفیانی ظاهر می شود».

4. آن حضرت در حدیثی در این باره نیز می فرماید :
«به خاطر داشته باش ... علامت ظهور حجت این است که چون مردم نماز را میراندند و امانت را ضایع کردند و دروغ را روا شمردند و ربا خوردند و رشوه ستاندند و ساختمانها را محکم ساختند و دین را به دنیا فروختند ، سفیهان و نابخردان را به کار گرفتند و با زنان رایزنی کردند ، پیوندهای خویش را قطع کردند‌ ، پیرو هواها شدند‌ ، و خونها را کوچک شمردند ...
... حلم ، ضعف باشد و ستمگری فخر ، امیران فاجر باشند و وزیران ستمگر ، کارگزاران قوم خائنان باشند و قاریان فاسقان ، گواهی به ناحق آشکار گردد و گناه و تباهی و بهتان و گناه و طغیان فزونی پذیرد ، و مصحفها و مسجدها زینت و زیرو داده شوند و مناره ها بلند ساخته شود‌ ، و اشرار قدردانی شوند ‌، وصف بندیهای بسیاری می شود ، تمایلات مختلف شوند ، و پیمانها زیر پا نهاده شوند ،‌ و آنچه وعده داده شده نزدیک شود ، زنان به خاطر حرص به دنیا با شوهرانشان در تجارت مشارکت کنند و بانگ فاسقان بلندی گیرد ، و سخن آنان اطاعت شود ، و رهبر قوم پست ترین آنها باشد ، و از ترس شر گنهکار از او بترسند و پرهیز کنند ، و دروغگو را تصدیق نمایند و خائن را امین شمارند ، و اسباب و آلات موسیقی فراهم کنند ، و آخر این امت اول آن را نفرین فرستد ، زنان خود را همانند مردان سازند و مردان به زنان همانند شوند ، و شاهد ، بی آنکه از او شهادتی خواسته باشند گواهی دهد ، و برای غیر دین به تفقه بپردازد ، و کار دنیا بر آخرت ترجیح داده شود ، و پوست میش بر گرگها بپوشانند حال آنکه دلهایشان بویناک تر از مردار باشد ، در این هنگام است الوحی الوحی ، العجل العجل . در آن روز بهترین خانه ها بیت المقدس خواهد بود و بر مردم زمانی خواهد آمد که هر کس آرزو می کند ، ای کاش او هم یکی از ساکنان بیت المقدس بود».

5. آن حضرت همچنین در این باره فرمود :
«خروج قائم را ده علامت باشد ، نخستین آنها شکافتن پرچمها و کوچه های کوفه ، و تعطیلی مسجدها ، و نرفتن حاجیان به حج ، و خسف و قذف در خراسان ، و طلوع ستاره دنباله دار ، و نزدیک شدن ستارگان ، و هرج و مرج ، و قتل و غارت . اینها ده نشانه اند . از یک نشانه تا نشانه دیگر شگفتی است . پس چون نشانه ها تمام و کامل گردند قائم ما قیام خواهد کرد».

6. امام حسین (ع) فرمود :
«چون دیدید منادی از مشرق سه یا هفت روز ندا در داد ، منتظر فرج آل محمد (ص) باشید ان شاءالله منادی از آسمان به نام مهدی بانگ می زند . ندای او از مشرق و مغرب شنیده می شود و هیچ کس خواب نمی ماند جز اینکه بیدار می شد و هیچ کس ایستاده نیست مگر آنکه می نشیند و کسی نشسته جز آنکه هراسان به پا بر می خیزد . پس خدا بیامرزد کسی را که این صدا را بشنود و آن را پاسخ گوید . زیرا صدای اول ، صدای جبرئیل روح الامین است».

7. در حدیثی از رسول خدا (ص) نقل شده است که فرمود :
«سلمان! سوگند به آن که جانم به دست اوست هنگام ظهور چیزی از مشرق و چیزی از مغرب آورده شود . پس وای بر ناتوانان امتم از شر آنها و وای بر ایشان از عذاب خدا . به کوچک رحم نمی کنند و بزرگ را پاس نمی دارند و از گنهکار جلوگیری نمی کنند ، کالبدشان کالبد آدمیان است و دلهایشان دلهای شیاطین ...»
سپس فرمود :
« ... اندک نمی پاید تا آنکه زمین از بسیاری باریدن باران بر آن (گل) و سست می شود همه خیال می کنند این امر حادثه ای است مربوط به همان ناحیه خودشان پس در میان مردم خویش درنگ می کنند و زمین پاره های جگر خویش را به سوی آنان پرتاب می کند . فرمود : یعنی طلا و نقره را . سپس با دست خویش به ستونها اشاره فرمود و گفت : مثل این . در این روز نه طلا سود می بخشد و نه سیم و این معنی قول خداوند است که فرمود : «همانا نشانه های آن فرارسید». (منتخب الاثر، ص 434)

8. از امام عسکری (ع) نقل است که فرمود :
«مهدی ظاهر نشود مگر بر ترس شدید و زمین لرزه و فتنه ای که به مردم می رسد و پیش از این طاعون است و شمشیری که جدا کننده میان عرب است ، و (در گرفتن) اختلاف شدید بین مردم ، و پراکندگی در دینشان و دگرگونی در حالشان ، (تا آنجا که) فرد هر بام و شام به خاطر ستیزه گریهای مردم و خوردن آنها (حق) یکدیگر را تمنای مردن می کند . خروج او (مهدی «عج») موقعی است که (مردم) از گشایش ، ناامید و مایوس باشند . پس خوشا به حال آن که مهدی را درک کرد و از یارانش شد و وای و بس وای بر آن که با او و فرمانش راه مخالفت پیشه کرد». (منتخب الاثر ، ص 434)

9. از امام صادق (ع) نقل است که فرمود : «پیش از قیام قائم پنج نشانه باشد : یمانی ، سفیانی ، منادی که از آسمان ندا می دهد ، خس در بیداء ، و کشته شدن نفس زکیه . فرمود: بین (قیام) قائم آل محمد و کشته شدن نفس زکیه جز پانزده روز فاصله نباشد». (منتخب الاثر ، ص 349)
همان امام (ع) در حدیث دیگری فرماید :
«پنج روز اول از ماه رمضان ، پیش از قیام قائم ، خورشید می گیرد». (منتخب الاثر ، ص 349)

علاوه بر آنچه گفته شد نشانه های بسیار دیگری نیز ذکر شده که به خاطر وجود تشابه میان آنها و روایاتی که بیان گردید ، به همین مقدار بسنده کردیم . از امام صادق (ع) نقل کرده اند که فرمود :
« کوفه از وجود مومنان خالی شود ، علم و دانش از آن رخت بربسته و نهان شود چنانکه مار در سوراخش پنهان می گردد ، سپس عدم و دانش در دیاری که قم نامیده می شود آشکار می شود و این شهر، معدن علم و فضل می گردد تا زمانی که در زمین مستضعفی در دین باقی نماند حتی دوشیزگان پشت پرده . این امر صورت نمی گیرد مگر هنگام نزدیک شدن ظهور قائم ما . پس خداوند (قم) و مردم آن را قائم مقام حجت قرار میدهد و اگر چنین نمی بود زمین ، اهلش را در کام خود فرو می برد . و در زمین حجتی نمی ماند تا علم از او به دیگر سرزمینها در مشرق و مغرب سرازیر شود و بدین وسیله حجت خدا بر خلق تمام گردد تا آنکه کسی بر زمین نمی ماند که دین و علم بدو نرسیده باشد . سپس قائم ظاهر می شود و سبب کیفر خداوند و خشم وی بر بندگان می شود . زیرا خداوند از بندگان انتقام نمی گیرد مگر پس از وقتی که حجت او را منکر شوند». (منتخب الاثر، ص 443 به نقل از بحارالانوار

دوران غیبت

دوران غیبت

پس از آنکه پیشویان هدایتگر ، طی گذشت دو قرن و نیم از عمر رسالت پس از پیامبر (ص) احکام و شرایع دین را تبیین کرده بودند ، و پس از آنکه برگزیدگان امت از طریق جانشینان معصوم پیامبران ، پرچم آنها را بر دوش گرفتند و ریشه های شناخت و معرفت الهی در جان هزاران هزار نفر استحکام پذیرفت ، و از پس آنکه جریان مکتبی وظیفه انقلاب بر ضد ستم و طغیان را عهده دار گردید و در برابر انحرافات اساسی در دین قد علم کرد ، خداوند برای ولی الله اعظم حضرت حجت بن الحسن (ع) غیبت صغری را مقدر فرمود . این غیبت از سال 260 هـ . ق تا سال 329 هـ . ق به طول انجامید . در طی این مدت عده ای به نام وکیل ، پل ارتباطی میان امام و شیعیان بودند . اینان عبارتند از :
1- ابو عمرو عثمان بن سعید . وی وکیل امام حسن عسکری (ع) بود و پس از درگذشت آن بزرگوار نایب امام حجت گردید .
2- پس از وفات عثمان در سال 266 هـجری ، امام حجت فرزند وی ابو جعفر محمد بن عثمان را نایب خویش قرار داد . مدت نیابت محمد 38 سال بود .
3- پس از محمد بن عثمان ، حسین بن روح به نیابت رسید . او که از سال 304 هـجری ، بدین سمت منصوب شد برای مدت 22 سال از جانب امام به عنوان مرجع شیعیان عمل می کرد .
4- پس از آنکه حسین بن روح ، ندای پروردگاراش را اجابت گفت . امام (ع) ، علی بن سمری را به عنوان جانشین او تعیین کرد . علی بن محمد سه سال در این منصب باقی ماند و چون وفاتش نزدیک شد ، از آن حضرت درباره کسی که پس از وی باید جانشین شود پرسش کرد . اما آن حضرت به وی آگهی داد که پس از وفات او دوره غیبت صغری نیز به پایان می رسد .
در طول سالهای غیبت صغری چهار فقیه بزرگ یاد شده ، به نیابت از امام نقش رهبری را ایفا می کردند و چه بسا این مدت برای تربیت امت برای گزینش رهبران خود در دوره غیبت کبری از میان فقها ، کسانی را که از نظر خصوصیتها به نواب اربعه بیشتر نزدیک باشند ، کافی بوده است .

چرا که ضروری بود امت از میان فقهای عادل و راسخ در دانش اهل بیت ، و زاهد در دنیا و کسانی که تبلور تعالیم مکتب هستند ، بتواند کسی را برگزیند . شاید حکمت این امر در این نهفته باشد که ارتباط الهی از وحی به وصایت (امامت) و از آن به نیابت خاصه و پس از آن به نیابت عامه ، درجه بندی می شود .
روزگار پیامبر بزرگ اسلام (ص) ، روزگار وحی است که شاهد ماجراهای عظیمی است . پس از آنکه کار تبلیغ رسالت کامل شد ، ائمه (ع) مامور این وظیفه شدند که آیات متشابه قرآنی را تفسیر کنند . چرا که مردم خود می بایست مستقیما به آیات محکم رجوع می کردند . این نکته خود گامی پیش برنده در راه برخورد با وحی تلقی می شود .
در روزگار امامت ، بسیاری از دانشمندان مسلمان در پی فراگرفتن فقه ، همت گماردند تا آنجا که برخی از آنان از سوی ائمه مامور دادن فتوا شده بودند . بعد از این دور ه، مرحله نیابت خاصه آغاز می شود . مردم در این مرحله وظیفه داشتند از طریق مراجعه به نواب اسلام (ع) و نه به صورت مستقیم ، آن چنانکه در روزگار امامت معمول بود ، با آن حضرت تماس بگیرند .
اما اکنون که عصر نیابت عامه است ، مسلمانان باید به فقیهان عادلی که بنابر مقیاسهای عمومی ، به شایستگیهای آنها شناخت پیدا کرده اند ، مراجعه کنند . این شایستگیها از زبان ائمه (ع) برای مردم بازگو و تبیین شده است .
اگر چه ارتباط حجت الله با اولیای خدا به اشکال گوناگونی ادامه دارد ، لیکن این امر در چهارچوب احکام ظاهری داخل نمی گردد . چون هیچ کس نمی تواند ادعا کند که نایب خاص امام است . حتی نمی تواند ادعا داشته باشد که با امام ارتباط مستقیم دارد و چنانکه کسی زبان به چنین ادعاهای بگشاید مسلمانان خود باید او را تکذیب کنند .
اگر چنین درجه بندی وجود نمی داشت ، امت با فاجعه ای واقعی روبه رو می شد .

مرکز ظهور و سکونت حضرت مهدی

اقامتگاه حضرت مهدی و مرکز ظهور و سکونتش :

امام قائم (ع) اکنون کجاست؟ آیا همسر و فرزند دارد؟ هنگام ظهور از کجا ظهور می کند؟ و در کجا قیام می نماید؟ کی و در چه روز؟ و مرکز حکومتش کجاست؟
برای پاسخ به این پرسشها ، ناگریز باید از روایات و گفتار پیامبر (ع) و امامان (ع) استفاده کرد مطابق بعضی از روایات ، آن حضرت همه ساله در مراسم حج شرکت می نماید .
همچنین هرجا که بخواهد ، به خصوص در کنار قبر امامان (ع) و مکانهای شریف ، خواهد رفت.
او بر اساس برنامه های اسلام ، دارای همسر و فرزند خواهد بود ، چنانکه در بعضی از دعاها به اهل بیت (ع) آن حضرت اشاره شده است .
و در مورد اقامتگاه او چندین مکان در روایات ذکر شده مانند : مدینه ، دشت حجاز ، کوه رضوی ، کرعه (قریه ای در یمن) و سرزمینهای دوردست . از جمله روایت شده : ‹‹حضرت مهدی (ع) و فرزندانش در جزیره های بسیار بزرگ و پهناور در دریا زندگی می کنند .
و مطابق روایت ‹‹علی بن فاضل مازندرانی›› که در نجف اشرف سکونت داشته ، حضرت مهدی (ع) و یاران و فرزندانش در جزیره خضراء است .
داستان علی بن فاضل مازندرانی ، به طور مشروح در کتاب اثباه الهداه ، ج7 ص371 آمده است ، که فشرده آن بعداً خاطرنشان می شود .
در مورد جزیره خضراء ، بحث و گفتگو بسیار است ، بعضی از دانشمندان از قراین و ویژگیها ، حدس زده اند که جزیره خضراء ، همان ‹‹مثلث برمودا›› است که از عجیب ترین و مرموزترین مکانهای روی زمین است و در دل غربی ترین اقیانوس اطلس قرار دارد .
از عجائب مثلث برمودا اینکه : هر هواپیما یا کشتی به حدود آن برود ، به طور اسرار آمیزی ناپدید می گردد ، و جالب اینکه آبهای آن سفید است ، و هر روز خبر غرق شدن تعداد تازه ای از کشتیهای اقیانوس پیما در آبهای سفید مثلث برمودا ، به گوش رسیده و می رسد .

از دعاهای حضرت مهدی (ع) این است :
اللهم احجبنی عن عیون اعدائی، و اجمع بینی بین اولیائی :
‹‹خدایا مرا از دید دشمنانم پوشیده بدار ، و بین من و دوستانم ، در یکجا جمع کن.››
به مقتضای استجابت این دعا ، اقامتگاه آن حضرت از دیدگاه و دسترس دشمنان ، محفوظ خواهد ماند ، و ممکن است همین مطلب تأییدی باشد که اقامتگاه اصلی آن حضرت در مثلث برمودا است . به هر حال این یوسف گم گشته ، روزی به کنعان بر می گردد ، و چشم یعقوب را بینا و روشن می کند به گفته حافظ :
یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نگشت دائماً یکسان نماند حال دوران ، غم مخور
حال ما در فرغت جانان و ابرام رقیب جمله می داند خدای حال گردان غم مخور
حضرت مهدی (ع) هنگام ظهور ، در مکه ظهور می کند ، و بر کعبه تکیه نموده خطبه می خواند ، 313 نفر از یاران مخصوصش ، در همانجا به آن حضرت می پیوندند .
مطابق بعضی از روایات ، آن روز ، روز جمعه است ، و در روز شنبه روز عاشورا از مردم بیعت می گیرد . امام جواد (ع) فرمود :
کانی بالقائم یوم عاشوراء ، یوم السبت، قائماً بین الرکن و المقام بین یدیه جبرئیل ینادی : البیعه الله:
‹‹گویا قائم (ع) را در روز عاشورا ، روز شنبه می نگرم که بین جحرالاسود و مقام ابراهیم ایستاده ، و پیش روی او جبرئیل فریاد می زند : بیعت مخصوص خدا است.›› یعنی با امام مهدی (ع) بیعت کنید ، که بیعت با او بیعت با خدا است.
و امام صادق (ع) فرمود : ‹‹نخستین کسی که با قائم (ع) بیعت می کند ، جبرئیل است.››
سپس 313 نفر اصحاب مخصوص ، فرا می رسند و بیعت می کنند ، حضرت مهدی (ع) در مکه می ماند تا یارانش به ده هزار نفر می رسند ، آنگاه از آنجا به سوی مدینه حرکت می نماید . و سپس از مدینه به سوی عراق و کوفه حرکت می کند و در مسیر راه ، گروههای بسیار ، به سپاه آن حضرت می پیوندند ، سرانجام آن حضرت وارد کوفه می شود و آنجا را مرکز حکومت جهانی خود قرار می دهد .
امام باقر (ع) در ضمن گفتاری فرمود : ‹‹سپس مهدی آل محمد (ع) به کوفه باز می گردد ، و 313 نفر اصحاب خاص خود را به سوی تمام نقاط جهان می فرستد (که هر کدام حاکم یکی از بخشهای جهان خواهند شد) حضرت مهدی (ع) دستی روی شانه ها و سینه های آن 313 نفر می کشد ، پس از این لطف و عنایت ، آن 313 نفر آن چنان در سطح عالی از مقام و کمال قرار می گیرند ، که در شناخت احکام و امور و قضایا هرگز درمانده نخواهند شد.›› (الامام المهدی من المهدالی الظهور،ص543)

دَجّال و سُفیانی کیستند ؟

کی از نشانه های ظهور حضرت مهدی (ع) خروج دجال و سفیانی است ، و این دو به دست سپاه آن حضرت کشته می شوند ، سوال اینجاست که اینها چه کسانیند؟ و در کجایند و چگونه کشته می شوند؟

مطابق پاره ای از روایات ، در آستانه قیام حضرت مهدی (ع) افراد کذاب و دروغگو پرچم مخالفت با آن حضرت بلند می کنند ، دو نفر از آنها که از سرزمین شام و فلسطین بر می خیزند ، دجال و سفیانی می باشند ، این دو نفر در حقیقت دو طاغوت سرکشی هستند که با دار و دسته بسیار خود به عنوان ضد انقلاب ، شورش می نمایند .
دجال که یک نفر طاغوت فریبکار و حلیه گر است ، با ترفندهای خود ، جمعیتی را به دور خود جمع می کند و به مخالفت بر می خیزد ، بعید نیست که او یکی از طاغوتهای صهیونیست باشد. (من قریه تعرف با لیهودیه (بحارالانوار ، ج52 ص194)
امیرمومنان علی (ع) در ضمن خطبه ای فرمود : حضرت مهدی با یارانش از مکه به بیت المقدس می آیند و با دجال و ارتش او می جنگند ، و آنها را تار و مار می کنند و خود دجال نیز به هلاکت می رسد .
و مطابق روایتی ، دجال را دستگیر کرده و در محل کناسه کوفه به دار می زند .
از روایات استفاده می شود ، دجال مردی لوچ است ، و ادعای پیامبری و خدایی از راه حلول می کند و با جادو و شعبده و تصرف در چشمها ، مردم را به سوی خود جذب می نماید .
پیروان او بیشتر از اراذل و اوباش و طبقات آلوده از یهود و زنهای ناپاک و فرزندان آنها می باشند .
حضرت عیسی (ع) به کمک حضرت مهدی (ع) می آید ، و در کشتن دجال شرکت می کند ، و مردم و شهرها را از فتنه و آشوب او نجات می دهد .
‹‹سفیانی›› طاغوت دیگری که در چهره مقدس نماها ظاهر می گردد ، از نسل عتبه بن ابوسفیان است ، چهره اش سرخ مایل به زرد می باشد ، ذکرش به : « یارب یارب یارب » بلند است ، و آنقدر بی رحم و پلید است که کنیزش را که از او بچه دار شده زنده به گور می نماید .

جنایات سفیانی و گسترش آن جنایات در خونریزی فساد ، بسیار است .
پیامبر (ع) فرمود : سفیانی از وادی یابس (اطراف دمشق) با سپاه خود ، وارد دمشق می شود ، دو لشکر تشکیل می دهد ، یکی را به سوی مشرق (کوفه و اطراف آن) می فرستد ، و دیگری را به سوی مدینه حرکت می دهد ، لشگر اول در کوفه و بغداد ، به کشتار و جنایات عظیم دست می زنند .
لشکر دومش به سوی مدینه رهسپار می گردد ، و سه شبانه روز در آنجا به قتل و غارت می پردازد ، سپس برای جنگ با سپاه مهدی (ع) به سوی مکه حرکت می نماید ، در مسیر راه وقتی که به سرزمین ‹‹بیداء›› می رسد ، جبرئیل به فرمان خدا آن چنان به آن زمین ضربه می زند ، که همه آنها جز دو مرد ، در آن زمین فرو می روند و نابود می شوند. (بحارالانوار ، جلد 52 ، ص186)
سرانجام حضرت مهدی (ع) با سپاه خود از جانب کوفه به سوی سفیانی که در اطراف بیت المقدس ، موضع گرفته ، حرکت می کند ، و پس از گفتگو و مذاکرات ، سرانجام جنگ خونینی بین سپاه حضرت مهدی (ع) و سپاه سفیانی ، رخ می دهد ، و سپاهیان حضرت مهدی (ع) پیروز می شوند ، و زمین از لوث وجود سفیانی و پیروان پلیدش ، پاک می گردد .
و مطابق بعضی از روایات ، سفیانی به دست یاران مهدی (ع) اسیر و دستگیر شده به فرمان حضرت مهدی (ع) گردنش را می زنند و روی سنگی که در محل ورود به بیت المقدس قرار دارد ، اعدام و کشته می شود .
قابل ذکر است که یکی از سپاهیان مخالف ، سپاه ‹‹بتریه›› است ، که متشکل از ده هزار نفر، در مسیر کوفه به جنگ سپاه امام (عصر) می آیند و همه آنها به دست پر توان یاران مهدی (ع) به هلاکت می رسند .

عمر بیش از هزار سال ؟!

عمر بیش از هزار سال  !

می پرسند آخرین حد عمر انسان مثلاً120 سال است ، ولی در مورد حضرت مهدی (ع) که در سال 255 هجری متولد شده تاکنون 1160 سال گذشته است ، چگونه یک انسان آن همه عمر می کند ؟

پاسخ :

وقتی که از نظر دین و دانش ثابت شود که عمر طولانی ، محال نیست ، چه مانعی دارد که قدرت خداوند به آن تعلق گیرد ، و خداوند اراده کند که یک انسان صدها بلکه هزارها سال عمر نماید .
از نظر زیست شناسان ، علل پیری و فرسودگی و مرگ ، اختلالها و آسیبهایی است که به انسان می رسد بعضی از زیست شناسان می گوید : انسان باید 300 سال عمر کند ، اینکه می بینی 70 تا 80 سال عمر می کند ، بر اثر فرسودگی عضوی و سرایت آن در عضو دیگر است .
آزمایشاتی که دانشمندان روی گیاهان و حشرات انجام داده اند ، گاهی عمر آنها را به صدها بلکه به هزاران برابر عمر معمولی آنها رسانده اند . بنابراین از نظر عملی ، هیچگونه دلیلی بر انکار عمر طولانی در افراد استثنایی نیست ، و از نظر دینی نیز دلیلی بر خلاف آن نداریم ، بلکه به عکس ، تواریخ مذهبی و ادیان نشان می دهد که افراد برجسته ای همانند :

الیاس ، خضر (ع) ، عیسی (ع) هنوز زنده اند ، و افرادی مثل لقمان ، نوح (ع) و بعضی از پیامبران دیگر عمرهای بسیار طولانی نموده اند . مطابق صریح قرآن ، حضرت نوح (ع) تنها 950 سال پیامبری کرد و مطابق روایات حضرت سلیمان (ع) 712 سال عمر کرد . لقمان حکیم ، 400 سال عمر کرد . حضرت عاد (ع) 3500 سال عمر کرد . حضرت آدم (ع) 930 سال عمر کرد . حضرت نوح (ع) 2500 سال عمر کرد و ... (شرح بیشتر در کتاب اکمال الدین ، ج2 ، ص 523، کشف الغمه ، ج3 ، ص472 به بعد)