عزیز دلم...

آی دلای وضو گرفته...

                             آقامون خودش گفته حتی نمک سفره خونتونو از ما بخواین،....

حالا چی بهتر از این که نمک دلامونو از شما بخوایم...

حریم پاک تو بر قلب ما جلا بدهد

تمام حاجت ما را خدا به ما بدهد

الا که در همه عمرت هلاک علقمه ای

برات کرب و بلا را بیا رضا بدهد

عزیز دلم...

بعد اینکه از مشهد اقام اومدم ...

                   دلتنگ تر شدم...

                          قبل تر ها اینقدر بیتاب نمی شدم...

اما ...

                                     فاصله ، فاصله ، فاصله...

       یکی ازدوستام الان اینو برام سند کرد...

                                                         « الان تو حرم امام رضا(ع) نائب الزیاره ام

                                                                                                     کاری داری نیت کن» ...

         آقا جونم خودت که میدونی چه خبره تو دلم...

                                                                  دلتنگم...

بگیر بال مرا باز در هوای خودت

مرا ببر به کنارت، به کربلای خودت

نفس بزن که مذابم کنی در این شب‌ها

نفس بده که بسوزم فقط برای خودت

دلم کتیبۀ  اشعار محتشم شده است

بزن به سینه‌ام آتش، به روضه‌های خودت

از آن زمان که به پایم نوشته شد، این زخم

نشسته بر جگرم داغ بوریای خودت

وصیتم شده آقا! مرا کفن نکنند

مگر به پیرهن مشکی عزای خودت

عزیز دلم...

از هیئت اومدم...

حالم اصلا خوش نیست...

                                      آخه...

                                        تو که اخر گره و وا میکنی...

                                                                     پس چرا امروزو فردا میکنی

دلت میاد...

عزیز دلم...

کاش اینقدر مبتلام نمی کردی...

دلتنگم...

عزیز دلم...

داغداری آقا....

عمه ولی الله...

وای وای که چه صحنه هایی برام یاداوری میشه...

شرمنده ام که بی تو هنوز نفس میکشم...

خدا کنه دیگه از این صحنه ها یادم نیاد....

با صد امید دربه دَرِ خانه ات شدم 

محتاج یک نگاه کریمانه ات شدم

روز ازل، نگاه شما شد نصیبِ ما

 از این سبب کبوتر آستانه أت شدم

نانی که می خورم همه از برکت شماست

 مدیون لطف آب و همان دانه أت شدم

عشق رضا، چو ارثیه ای، از شما رسید

 مدیونِ ارثِ کامل و جاودانه ات شدم

شمع محبتی که به ما نور می دهی

 از لطف یک نگاه تو، پروانه أت شدم

هستی شفیعه ی همه در موسم جزا

دست مرا بگیر، تو ای خواهر رضا

وقتی میان صحن شما می زنم قدم

 انگار در بهشت خدا می زنم قدم

آری بَدَم ، ولی به هوای تو آمدم

 با ذکر تو، به صحن و سَرا می زنم قدم

در باز کن ، رسیده گدا تا کرم کنی

کنج حرم به شوق عطا می زنم قدم

فرقی که نیست بین حریم تو و رضا

 پیش تو در کنار رضا می زنم قدم

شب های جمعه در حرم با صفای تو

 انگار بین کرببلا می زنم قدم

بانو میان لطف و عطای شما گُمیم

شکر خدا که زائر معصومه در قُمیم

عزیز دلم...

دوباره مدد کردی و دلم بهانه گرفت...

همان هوای مه الود بی بهانه گرفت..

عمه جان ...

مگر مدد نکردیو با ملائکم خواندی

میان صحن رضایت چرا....؟

                        دلم دوباره گرفت...

مشهد

شام غریبان عمه جانم فاطمه معصومه (س)