درانتظارمنجی

درانتظارباران نیست آنکه بذری نکاشته

درانتظارمنجی

درانتظارباران نیست آنکه بذری نکاشته

عزیز دلم...

یعنی میشه...

یه بار خودت بخوای ...

                                    نه ...

                                               اصلاًمگه آقات بیکاره بیاد بشینه تو صفحاتت چی مینویسی...

بیچاره دلم...

چقدر خوش خیاله...


من...

بزار خیال خودمو راحت کنم...

یادته حسام..

فاطمیه بود...

حاج آقا ترابی چی گفت...

بقول استادم

«اگه امام زمانمونو(عج) نبینیم میمیریم»




بیچاره چشم و دلم ...

اونقدر گناه کردن که هنوز نمی شناسمت

اره ...

حق داری آقا

دلتنگی حقمه...

عزیز دلم...

هنوز عاشق نشده ....

                               دیونم کردی...




رسمش این نیست اینطوری خاطر خواه بشم...



دلتنگم...

همون دلتنگ همیشگی...

بقول  آقا مجید اینطوری هوایی نکن...

طاقت نمیارما....

دلتنگی همچنان ادامه دارد...


بدون شرح...


وقتی سخن میگوید....
سیدی و مولای...


بسم‌الله الرحمن‌الرحیم

دعا، وسیله‌ى مؤمن و ملجأ مضطر و رابطه‌ى انسان ضعیف و جاهل با منبع فیاض علم و قدرت است، و بشر بى‌رابطه‌ى روحى با خدا و بدون عرض نیاز به غنى بالذات، در عرصه‌ى زندگى سرگشته و درمانده و هدر رفته است؛ «قل ما یعبؤا بکم ربىّ لولا دعاؤکم»1.

بهترین دعا آن است که از سرمعرفتى عاشقانه به خدا و بصیرتى عارفانه به نیازهاى انسان انشا شده باشد، و این را فقط در مکتب پیامبر خدا (صلّى‌اللَّه‌علیه واله‌وسلّم) و اهل‌بیت طاهرین او - که اوعیه‌ى علم پیامبر(ص) و وراث حکمت و معرفت اویند - مى‌توان جست. ما بحمداللَّه ذخیره‌یى بى‌پایان از ادعیه‌ى مأثوره‌ى از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) داریم که انس با آن، صفا و معرفت و کمال و محبت مى‌بخشد و بشر را از آلایشها پاکیزه مى‌سازد.

مناجات مأثوره‌ى ماه شعبان - که روایت شده اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) بر آن مداومت داشتند - یکى از دعاهایى است که لحن عارفانه و زبان شیواى آن، با مضامین بسیار والا و سرشار از معارف عالى‌یى همراه است که نظیر آن را در زبانهاى معمولى و محاورات عادى نمى‌توان یافت و اساساً با آن زبان قابل ادا نیست. این مناجات، نمونه‌ى کاملى از تضرع و وصف حال برگزیده‌ترین بندگان صالح خدا با معبود و محبوب خود و ذات مقدس ربوبى است. هم درس معارف است، هم اسوه و الگوى عرض حال و درخواست انسان مؤمن از خدا.

مناجاتهاى پانزده‌گانه که از امام زین‌العابدین حضرت على‌بن‌الحسین (علیه‌السّلام) نقل شده، گذشته از خصوصیت بارز دعایى مأثور از اهل‌بیت (علیهم‌السّلام)، این مزیت را داراست که به مناسبت حالات مختلف مؤمن، مناجاتها را انشا فرموده است.

خداوند به همه توفیق استفاضه و خودسازى به برکت این کلمات مبارک را عنایت فرماید.

آمین.

سید علی خامنه ای

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. قُلْ مَا یَعْبَؤُاْ بِکُمْ رَبِّی لَوْلا دُعَآؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَاماً. بگو: اگر دعای شما نباشد، پروردگار من برای شما وزن و ارزشی قائل نیست (زیرا سابقه‏ی خوبی ندارید). شما حقّ را تکذیب کرده‏اید و به زودی کیفر تکذیبتان دامن شما را خواهد گرفت. سوره مبارکه فرقان آیه 77

عزیز دلم...

 عزیز دلم...چرا
راستی چرا امام زمانمان(عج) نمی آیند؟

در خانه اگر کس است یک حرف بس است.

زیاد سر خودمان و دیگران را به درد نیاوریم که چرا آقایمان غایب است و نمی آید.

گیر کار مشخص است که از کجاست. زیاد هم پیچیده نیست.

محقق طوسی(قدس‌سره) فرمود:

وجوده لطف و تصرفه لطف آخر و عَدَمُه مِنّا.

وجود او لطف است و تصرف او-در این دنیا- لطف دیگری است

و نبودن و غیبت ظاهری اش به خاطر ماست.

آدرس:

کشف المراد، ص ۳۸۸/؛ المسلک فی اصول الدین، محقق حلی، ص۱۹۴، «پاورقی».


اما...

بیچاره دلم...

هنوز اشکم بدون اجازه جاریست...

                                خوش بحال چشمام...

                                                                     چقدر خوش رزق شده اند...


عزیز دلم...

ز کاروان سفر کرده ام نشانی نیست


برای گفتن درد دلم زبانی نیست


برای این که به کوی حبیب خود برسم


من غریب چه سازم که کاروانی نیست


شبیه خیمه نازی که خانه ام شده بود


برای دیدن دلدار من مکانی نیست


چه چهره های قشنگی که نور مهدی داشت


شبیه همسفرانم که دلستانی نیست


اذان جبهه سحر گه دل از همه می برد


چو رفته روح نمازم دگر اذانی نیست


خوشا گلی که به خاک حبیب خود افتاد


نشان ز جسم غریبش جز استخوانی نیست


مرا نبود لیاقت که رخت خون پوشم


کسی که وصل به دنیاست آسمانی نیست


چه عاشقان جوانی که پیر ره بودند


به شور و عشق شهیدان دگر جوانی نیست


برای مرغ شکسته پری که جا مانده


به غیر منزل دلدار آشیانی نیست




دلتنگی...

همچنان ادامه دارد...