یاران امام زمان (عج): گمنام ترین آشنا

دوستانم برایم تعریف می کردند که در یکی از حوزه های علمیه خادم مخلصی بود که شب ها برای اینکه غرور و کبر وجودش را نگیرد، مشغول رفتگری و تمیز کردن خیابان های شهرش می شد.

اگر دور و بر خودمان را نگاه کنیم، افرادی را می شناسیم که با عناوینی همچون، عالم، عارف، استاد، فقیه، حاکم، قاضی، مؤمن و .... خطاب می شوند. افرادی که شهرت و عنوان خود را در بوق و کرنا کرده اند و تماما مشغول جلوه گری و خودنمایی هستند بدون آنکه دغدغه خدمت به مردم و باری را از دوش کسی برداشتن، داشته باشند.

نمی توان قاطعانه گفت ولی راستش را بخواهید ، خیلی از  این عناوین لباس های گشادی است که بر تن صاحبان این ریاکاران شده است.

به سختی می توان این اوصاف و جایگاه ها را در زمان غیبت امام زمان(علیه السلام) به کسی که واقعا مؤمن و شایسته و لایق این مناصب باشند، نسبت داد.
سمتی مثل فرماندهی، قضاوت، حاکم شرع بودن، فقاهت و ... ردایی برازنده سیصد و سیزده یار بی بدیل امام عصر(عج) است.

از امام صادق(علیه السلام) پرسیدند: مگر غیر از اصحاب قائم(عج) بر روی زمین اشخاص مؤمن دیگری وجود نخواهد داشت؟ امام(ع) فرمودند:
"آری، غیر از آن ها مؤمنان بسیاری خواهد بود، ولی آن ها گروهی هستند که همراه قائم(ع) خارج می شوند و آن ها فرماندهان، قاضیان، حاکمان شرع و فقیهان دین هستند که خداوند با دست قدرت خود بر شکم و پشت آن ها می  کشد؛ دیگر هیچ حکمی بر آن ها دشوار نمی نماید."(1)

نکته بسیار مهم!
جماعتی از علما و مؤمنین مخلص و محض و بسیار وارسته هستند که در میان مشاهیر صاحب نام و عنوان(علمی، شغلی و...) نمی گنجند و کمتر کسی هم آن ها را می شناسد و معمولا دور از غوغا و جلوه گری زندگی می کنند. در سادگی تمام رفت و آمد می کنند در حالی که در عین وارستگی از دنیا در زمره یاران حقیقی امام زمان(علیه السلام) شناسایی می شوند.


پی نوشت:
1. منتخب الاثر، ص 485. الملاحم و الفتن، ص 171.

منبع:
یاران امام زمان(علیه السلام)؛ مجموعه روایات مهدوی، گروه پژوهش مؤسسه فرهنگی موعود، انتشارات موعود عصر(عج)، تهران سال 1390، چاپ دوم، ص57.

یاران امام زمان (عج): شمشیر های شناسنامه دار

واژه سربازی لرزه بر اندام همه  آقا پسرها می اندازد. دوره های آموزشی، یک و سال اندی خدمت کردن و کلیه مسائل حاشیه ای معمولا لحظات خوشایندی را برای سربازها تداعی نمی کند. بگذریم...در این دوره معمولا هر وسیله ای که به سربازها می دهند  به نام آن ها و مشخصاتشان است. اگر لباسی، وسیله خورد و خوراکی، وسایل نگهبانی و از همه مهمتر اگر سلاحی به آن ها داده شود لیستی از اموالشان تهیه می شود و تا پایان دوره سربازی آن ها نگه می دارند و بعد از پایان دوره طبق لیست اولیه وسایل را تحویل می گیرند. آن سرباز بنده خدا در هر کجای دنیا هم که برود، آن اسلحه ای که به نامش ثبت کرده اند، تا مادامی که تحویل ندهد به نامش می ماند و حالا عواقب ناشی از آن بماند ....

مسئله ای که اینجا اتفاق می افتد این است که با ورود سرباز ها در این مقطع و با ثبت نامشان، وسایل به نامشان می شود و تا حالا اتفاقی غیر از این رخ نداده است. مثلا هنوز پسری به دنیا نیامده  و یا اگر هنوز در دوران و مقاطع دیگری باشد  ولی یک اسلحه برایش و به نامش در سربازخانه پیش بینی کرده باشند. این شبیه پیشگویی و یا معجزه می ماند و برای هیچ آقا پسری این معجزه و یا پیشگویی دلنشین نیست...

ولی در دورانی از تاریخ، زمانی فرا می رسد که بر روی اسلحه های آن زمان، اسامی افراد حک شده است و مردانی که در زمره این سربازان قرار می گیرند، سراز پا نشناخته دست بر اسلحه می شوند.

زمانی که امام زمان(علیه السلام)  قیام کنند بر روی سیصد و سیزده شمشیر، نام یک مرد و نام پدرش نوشته شده  و  به نام هر یک از یارانشان یک شمشیر در نظر گرفته شده است.
امام صادق(علیه السلام) در وصف یاران حضرت ولیعصر(عج) می فرمایند:

"هنگامی که قائم(عج) قیام کند، شمشیرهای نبرد فرود می آید، که روی هر شمشیری نام یک مرد و نام پدرش نوشته شده است."(1)
قیام نزدیک است. هر یک از ما یک سربازیم، اسلحه های خود را برداریم ....

******

 
پی نوشت
1.غیبت نعمانی، ص128. بحارالانوار، ج 52، ص 356.
یاران امام زمان(علیه السلام)؛ مجموعه روایات مهدوی، گروه پژوهش مؤسسه فرهنگی موعود، انتشارات موعود عصر(عج)، تهران سال 1390، چاپ دوم، ص 62.

یاران امام زمان (عج): حفظ شدگان

اگر تمام هستی و کائنات و هر آنچه که خداوند از جن و انس آفریده است، در یک طرف باشند و خدای آن ها هم در طرف دیگر، و همگی علیه قدرت و خواست خداوند تمام قد بپاخیزند و همه قدرت خود را در ذهن و جسم و جان خود متمرکز کنند، باز هم نمی توانند تنها و حتی تنها یک سنگ ریزه را جابجا کنند؛ چه برسد به اینکه مسیری از تاریخ مقدر شده الهی را تغییر دهند. گویا یادمان رفته است که خداوند این چنین می فرماید: "و اگر خداوند تو را زیانی برساند، برای آن برطرف کننده ای جز او نیست و اگر برای تو نیکی بخواهد هرگز برای فضل او ردکننده ای نیست. او خیر خود را به هرکس از بندگانش بخواهد می رساند و اوست که بسیار آمرزنده و مهربان است."(1)
 اما آنچه که در این عصر و دوران شاهد آن هستیم، این است که افرادی به خاطر منافع شخصی و اغراض سیاسی خود سعی در برهم زدن قانون و قاعده آخرالزمان دارند و به هر روشی متوسل می شوند تا همه مردم را در عقیده به مهدویت و منجی آخرالزمان کافر کنند تا از آنچه که می ترسند؛ برسرشان نیاید. اما نمی دانند که قدرت و اراده خداوند مافوق تمام معادلات بشری است و اگر تمام مردم دنیا از عقیده به مهدی موعود(عج) روی برگردانند و یا حتی به خدای خود کافر شوند، باز هم برای آخرین منجی اش سیصد و سیزده یار ناب بی بدیل مقرر کرده است.

هیچ کس و هیچ چیز این قضا و قدر الهی را تغییر نخواهد داد.
تنها نگهبان و محافظ آقایمان و یارانشان، خداوند مهربان است. آن ها را از هر گونه خطر مصون نگه می دارد و با تمام وجود آن ها را در آغوش خود حفظ می کند و دوستشان می دارد و منتظر روز موعود است....

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:
"صاحب این امر، با تأییدات الهی از هر خطری مصون و محفوظ است، اگر همه مردم هم از بین بروند، خداوند او و یارانش را می آورد و آن ها هستند که خداوند در حقشان فرموده است:
 "اگر این ها(مردم) به تعالیم پیامبران کافر شوند، ما به تحقیق برا آن(مهدی موعود) گروهی را نگه داشته ایم که آن ها هرگز کافرنمی شوند."(2) پس به زودی خداوند قومی را خواهد آورد که آن ها را دوست می دارد و آن ها نیز او را دوست می دارند. آن ها در برابر مؤمنان نرم و متواضع و در برابر کافران خشن و متکبر هستند"(3)(4)
 
****

 
پی نوشت
1. سوره هود آیه 107
2. سوره انعام آیه 89
3. سوره مائده آیه 54
4. الزام الناصب، ص 19. بحار النوار، ج53، ص 370
 
 
منبع: یاران امام زمان(علیه السلام)؛ مجموعه روایات مهدوی، گروه پژوهش مؤسسه فرهنگی موعود، انتشارات موعود عصر(عج)، تهران سال 1390، چاپ دوم، صص 56 و57.

گردهمایی دوستانه

چند سالی است که در شبکه های تلویزیون برنامه های خاصی را می بینیم که محتوای آن جمع کردن دوستان قدیمی است. دوستانی که قبلا مشترکاتی داشتند، مانند بچه های زمان جنگ، بچه های نسل دهه های پنجاه و شصت، همکلاسی های قدیمی و ....افراد از طریق این برنامه ها و پیامک و تلفن همدیگر را پیدا می کردند و به هم می رسیدند. اما همه این ها با علم و آگاهی خود افراد و از طریق تکنولوژی روز دنیا و با قرار و مدارهای از پیش تعیین شده میسر است و بدون این ها پیدا کردن افرادی که در گذشته مان بودند، کار سخت و یا غیر ممکنی است.

در مثال مناقشه نیست؛ ولی در آخر الزمان، زمانی که وقت موعود فرا می رسد و زمین و زمان از جاه طلبان و افراط گران به ستوه می آیند؛ یاران خاص و مخلص مهدی موعود(عج) که تعدادشان به تعداد یاران بدر است، در هر کجا که باشند، در هر حالتی که باشند، شبانه از بسترهایشان ناپدید می شوند و بدون وعده قبلی در مکه گردهم می آیند تا وعده الهی را محقق سازند.
امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) می فرمایند:

"آن ها(اصحاب مهدی(ع)) در رختخواب هایشان ناپدید می شوند که خدای تبارک و تعالی در حق آن ها فرموده است:"هر کجا باشید خداوند همه شما را می آورد."(1)(2)
امام صادق(علیه السلام) در تفسیرآیه 148 سوره بقره،" هر کجا باشید خداوند همه شما را می آورد." می فرمایند:

"این آیه در حق حضرت قائم(عج) و یاران او نازل شده که بدون وعده قبلی گردهم می آیند."(3)

 

سپاه خشم

اگر در سایت های نظامی داخلی و یا خارجی سرک کشیده باشید، خواهید دید که هر سپاه و گردانی برای خود اسمی یا صفتی را انتخاب کرده است. معمولا این اسامی و یا اوصاف تعریفی از مجموعه کارها و عملکرد کل آن سپاه است و سعی بر این می شود که نام هایی برگیزده شود که در دل دشمنان ترس و دلهره ایجاد کند. مانند سپاه خشم ...
سپاه خشم، اسم و یا بهتر بگویم  یکی از اوصاف و ویژگی یاران امام زمان(عج) است. شاید در نگاه اول این اسم با وجود رئوف و مهربان امامان در تضاد باشد ولی یادمان باشد که این سپاه و این اسم در مقابل دشمنان  و نسبت به جامعه فاسد آن موقع است که شیرازه اعتقادی، اخلاقی، سیاسی و ... از آن پاشیده و امام عصر(علیه السلام) و یارانشان برای درهم پیچیدن طومار این چنین جامعه ای و دشمنان قسم خوردشان می آیند.

باید عرض کنیم که در ذهن اکثریت مردم چنین جمله ای جا افتاده است:
"وقتی امام زمان(ع) ظهور می کنند، آنقدر مردم را می کشند و کشت و کشتار انجام می دهند که خون تا زانوهای ایشان می رسد...." آیا به راستی به مفهوم و عملی بودن این جملاتی که راجع به امامی که صفت"رحمة للعالمین" برای ایشان بکار می رود؛ فکر کرده ایم؟ این ذهنیت از احادیث جعلی و ساختگی است که توسط افراد جاعل و دشمن امام و اسلام، مانند"محمد بن علی کوفی"، "ابوالخطاب"، "یونس بن ظبیان" و ... گفته شده است، برخاسته می شود. و هیچ سند و مدرکی ندارد و حتی تعداد این احادیث هم که در کتب شیعی راه پیدا کرده اند، نسبتا اندک است. آقایمان همیشه با دیده رأفت و محبت و دلسوزی نسبت به دوستدارانشان رفتار کرده و دربرابر کسانی که قابلیت هدایت و توبه را دارند، نگاهی اصلاحی خواهند داشت.( برای اطلاعات بیشتر می توانید به اینجا مراجعه کنید.)

پس سپاه خشم، نماد و مظهر خشم الهی نسبت به دشمنان خدا و آل محمد(صلی الله علیه و آله وسلم) است. امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) می فرمایند:

" سپاه غضب(یعنی سپاهی که مظهر خشم الهی است) قومی هستند که در آخرالزمان، که از هر قبیله ای یک، دو، سه نفر می آیند تا به نه نفر برسند، که چون ابر پاییزی به صورت پراکنده می آیند. به خدا سوگند من امیر آن ها را می شناسم و اسمش را می دانم، و می دانم که هر گروهی کجا منزل می کنند."(1)



پی نوشت
1. غیبت نعمانی، ص 168، بشارة الاسلام، ص 42.
منابع:
تاریخ پس از ظهور، نویسنده: شهید سید محمد صدر، ترجمه حسن سجادی پور، انتشارات موعود عصر(عج)، تهران سال 1389، چاپ سوم، فصل چهارم، ویژگی یاران امام زمان(ع)، صص 253 و 254.
یاران امام زمان(علیه السلام)؛ مجموعه روایات مهدوی، گروه پژوهش مؤسسه فرهنگی موعود، انتشارات موعود عصر(عج)، تهران سال 1390، چاپ دوم، ص 22.