در میان زنان

هیچ وقت دو «بهترین» در کنار هم قرار نمی گیرند. حتّی دو تا «بهتر» هم کنار هم قرار نمی گیرند؛ همیشه یکی هست که از میان خوبان، بهتر و بهترین می شود. آسیه(سلام الله علیها)، همسر مؤمن فرعون، مریم، مادر عابده ی عیسی مسیح(ع) و خدیجه(س)، یار و پشتیبان حق و حقیقت، همگی خوب بودند و از میان خوبان، برترین. امّا کسی هست که شانه هایش برای تحمّل رنج ها، پرتوان تر از آسیه(س) است؛ کسی که زلالی و پاکی اش، بیش از مریم(س) است؛ کسی که برای پشتیبانی از حق، تا پای جان می ایستد: فاطمه(س)، دختر بی نمونه ی برگزیده ی خداوند، محمّد(صلی الله علیه و آله).

فاطمه(س) کسی است که وقتی میان سجّاده می ایستد، خداوند او را به فرشتگان قدسی اش می نمایاند. بنده ای که خداوند درباره اش می فرماید: «اى ملائکه من! به فاطمه که برترین کنیزان من است نظر کنید که چگونه در مقابل من قرار گرفته است. اعضاء و جوارح او از خوف من مى ‏لرزد.»(1)

فاطمه(س) کسی است که برترین مخلوق خداوند به داشتنش به خود می بالد: «فاطمه دختر من برترین‏ زنان‏ از اوّلین تا آخرین آنهاست. فاطمه زهرا پاره تن من است. زهرا نور دو چشم من است. زهرا میوه قلب من است. زهرا روح و جان من است....»(2)

برتری فاطمه(س) را حتّی عایشه هم اعتراف می کند. چرا که خودش از زبان نبیّ اکرم(ص) شنیده است که پس از شرح رنج و غمهای فاطمه(س)، به دردانه دخترش می فرمود: «ای فاطمه! آیا خشنود می شوی [که به سبب رنجهایت] برترین زن دو جهان باشی و برترین زن این امّت و سرور زنان مؤمن؟»(3)

از میان دختران حوّا(س)، فاطمه(س) برترین زن بود. آری، لقب، «بهترین زن جهان»، لقب مریم دختر عمران (س) است؛ امّا «بهترین زن جهانیان، از اوّلین تا آخرین» فاطمه(س) است.(4)

زیباتر از همه اینکه، هنگام ولادت فاطمه(س)، برترین زنان عالم گرد آمدند تا مادر نوزاد را در به دنیا آوردن او یاری کنند. همان هنگام که تنهایی، چشم خدیجه(س) را خیس اشک کرده بود، آسیه(س) آمد و مریم(س) و خواهر موسی نبی(ع) و ساره(س). آنگاه که فاطمه (س) به دنیا آمد، پاک ترین زنان، به همسر پیامبر(ص) این چنین شادباش گفتند:
«اى خدیجه! او را که پاک و پاکیزه است، او را برگیر که زکیّه است و خوش قدم و مبارک؛ هم خودش و هم نسلش‏.»(5)



پی نوشت:
1. روایتی مشهور از نبیب اکرم(صلوات الله علیه و آله) به نقل از ابن عبّاس. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، زندگانى حضرت زهرا علیها السلام ( ترجمه جلد 43 بحار الأنوار) ترجمه روحانى - تهران، چاپ: اول، 1379، ص 597؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث 3/5.
2.  همان.
3. «یا فاطمة، ألا ترضین أن تکونی سیدة نساء العالمین، وسیدة نساء هذه الاُمّة، وسیدة نساء المؤمنین؟»؛ مستدرک الحاکم 3 :156 وقال : هذا إسناد صحیح ولم یخرجاه هکذا ، إتحاف السائل : 71 به نقل از کتاب «سیدة نساء فاطمة الزّهرا(س)»، علی موسی الکعبی، ص 100.
4.  الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَخْبِرْنِی عَنْ قَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ ص فِی فَاطِمَةَ أَنَّهَا سَیِّدَةُ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ أَ هِیَ سَیِّدَةُ نِسَاءِ عَالَمِهَا فَقَالَ ذَاک لِمَرْیَمَ کانَتْ سَیِّدَةَ نِسَاءِ عَالَمِهَا وَ فَاطِمَةُ سَیِّدَةُ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ. (ابن بابویه، محمد بن على، معانی الأخبار - قم،دفتر انتشارات اسلامى‏،  چاپ اول، 1403 ق.، ص 107)
5. بر اساس روایت امام صادق(علیه السلام). ابن بابویه، محمد بن على، الأمالی (للصدوق) / ترجمه کمره‏اى - تهران، کتابچی، چاپ: ششم، 1376، ص 594.