بی مرگی: تزکیه

یکی از شعرهای زیبا و مشهور خانم طاهره صفارزاده، در بیان مفهوم انتظار است که می گوید:
"به انتظار ننشینیم، به انتظار بایستیم."

منظور از بیان این شعر مناسبتی است که با موضوع ما دارد. حتماً می دانید انتظار در خواندن دعای فرج و شناختی سطحی محدود نمی شود. منتظر بودن به این معنی است که فرد برنامه ی زندگی و حال و آینده اش را با امید به فرج و ایمان به امام زمان (عج) هماهنگ کند و یک لحظه غافل از امام خود و وظایف خود نسبت به امام نباشد.

در مقاله های پیشین خواندید نخستین وظیفه ی یک منتظر شناخت امام است و بعد از آن احترام. سومین وظیفه ی یک منتظر آراستن خود به نیکی ها و پیراستن خود از بدی هاست.

امام صادق (ع) می فرمایند:

"هر کس دوست دارد از یاران قائم (عج) باشد باید که منتظر باشد و در این حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار نماید، در حالی که منتظر اوست." (1)
علت این تزکیه، آمادگی برای ظهور و ایجاد شرایطی برای آن است.

دو راه برای آمادگی در ظهور وجود دارد:

الف) پر شدن جهان از ظلم
ب) آمادگی مردم به لحاظ روحی و فکری برای پذیرش ولایت امام زمان(ع)

مسیر اول مسیری است که به هیچ وجه در اسلام توصیه نمی شود. بلکه همواره توصیه می شود که مردم مانعی بر سر راه ظلم و مقابله کننده با آن باشند.

راه دوم راه مطلوب است. این آمادگی تنها از طریق عمل به واجبات و دوری از محرمات به دست می آید. چرا که کسی که براستی در برابر اسلام تسلیم شود، ظرفیت ظهور حضرت مهدی (عج) را نیز دارد.

شاهد این مثال دعایی است که از امام عصر (عج) نقل شده است و در مفاتیح الجنان موجود است (2):

" اللهم الرزقنا توفیق الطاعة و بعد المعصیة و صدق النیة و عرفان الحرمة ، و أکرمنا بالهدی و الاستقامة ."

(بارالها ! توفیق بندگی و دوری از گناه و نیت پاک . شناخت حرام را به ما عطا فرما ، و با هدایت و استقامت در راهت گرامیمان بدار.)

خود حضرت صاحب الامر(ع) نیز در توقیعی که به شیخ مفید نوشته است، اشاره کرده است که از شیعیان انتظار گناه و رفتار ناخوشایند نمی رود.(3)
پس از مهمترین وظایف شیعیان است: پیراستگی از بدی ها و آراستگی به خوبی ها.

 
پی نوشت:

1.نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص 200، ح 16؛ به نقل از: شفیعی سروستانی، ابراهیم، معرفت امام زمان و تکلیف منتظران، ص 133

2.شفیعی سروستانی، ابراهیم، معرفت امام زمان و تکلیف منتظران، ص 136
3.شفیعی سروستانی، ابراهیم، معرفت امام زمان و تکلیف منتظران، ص 134. برای خواندن توقیع ر.ک . به: مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 53، ص 177