جبرئیل یکی از چهار ملائکة الهی است
که خداوند او را بر دیگر ملائک برتری داده و برگزیده است. گاه در روایات از
او با تعبیر «طاووس الملائکه» یاد شده1که از برتری او بر دیگر
ملائک از حیث جمال و زیبایی حکایت می‌‌کند. نقل شده روزی رسول خدا(ص) از
جبرئیل پرسید: «گرامیترین خلق نزد خدا کیست؟» او به آسمان رفته و برگشت و
گفت:
«گرامیترین خلق نزد خدا، جبرئیل است و میکائیل و اسرافیل و ملک
الموت، امّا جبرئیل موکّل جنگ و یار پیغمبران است و میکائیل موکّل هر قطره
که ببارد و هر برگ که بروید و هر برگ که بیفتد و ملک الموت گماشته به گرفتن
جان هر بنده است، در خشکی یا دریا و اسرافیل امین خدا است، میان او و
آنان».2
در روایتی دیگر جبرئیل(ع) علاوه بر ابلاغ وحی، این موارد را نیز از جمله وظایف خود بر می‌‌شمرد:
«من امین خدا بر وحی اویم و من پیک خدا به سوی انبیا و مرسلینم و من متصدّی خسوف و کسوفم و ملّتی را خدا هلاک نکرده، مگر به دست من».3
پی نوشت:
1. مصباحالمتهجد، ص 325؛ بحارالأنوار، ج 17، ص 308.
2. الدرّ المنثور، ج 1، ص 93؛ بحار الأنوار، ج56، ص 260.
3. همان.
