هر که او را دیده، خبر از هیبت بالا و روی نیکو آورده است. خبر آورده:
«... از دیدن‌اش سیر نمی‌شدیم.» (1)
خبر آورده:
«سیمایی داشت که هیچ چشمی برازنده‌تر و زیباتر و با طمأنینه‌تر و باحیاتر از آن ندیده است.» (2)
هرچند دیدن روی منجی عالم شاید نیازمند
دلیل و علت نباشد، با این حال متفکران و مهدی شناسان معتقدند، شناختن
جزییات چهره ی ائمه ی اطهار (علیهم السلام) می تواند بسیار راهگشا باشد.
از
دلایل آنان و مهمترین آن، این است که وقتی آن حضرات را در خواب یا مکاشفه
مشاهده کردیم بتوانیم آنها را تشخیص دهیم. چرا که شیطان و دوستان او نمی
توانند خود را به شکل هیچ یک از ائمه دربیاورند. در ضمن شناختن روی زیبای
حضرت مهدی (ع)، در بیداری نیز به کمک انسان می آید. بسیار مشاهده شده است
که منتظرانی که در پی دیدار آن حضرت بوده اند، بدون آنکه حضرت را بشناسند
گاهی به او توهین نیز کرده اند.
بنابراین دانستن کلیات و همچنین جزییات چهره ی آن حضرت (ع) مفید فایده است.
بطور
کلی آنچه در برخی روایات آمده است، بیانگر آن است که حضرت مهدی (عج) در
صورت و سیرت، شبیه ترین افراد به پیامبر اکرم (صلوات الله علیه) است. (3)
بطور مثال امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
«سپاس
از آن خدایی است که مرا از دنیا نبرد تا آنکه جانشین مرا به من نشان داد،
او از نظر آفرینش و اخلاق شبیه ترین مردم به رسول خداست.» (4)
در دیگر روایات به تفصیل چهره ی آن حضرت شرح داده شده است. مهمترین خصلتی که در چهره ی آن حضرت از آن یاد می شود «نور» است.
آیة الله ناصری در سخنرانی خود درباره ی خصائص حضرت مهدی (عج) گفته اند:
«خصیصه ی اول حضرت مهدی (عج) نور آن حضرت است، در بعضى از زیارات مى‌‌خوانیم: «السلام علیکم یا نوراللَّه السّاطع».
چهارده
معصوم انوار الهى هستند منتها نور امام زمان (ع) دارى جذابیت خاصى است.
چهارده نور مقدس به نور توحید و ولایت و در عالم انوار منورند و نور هر
کدام دارى رنگ و جلوه خاصى است. اما نور حضرت بقیةاللَّه (ع) جاذبه بیشترى
دارد و جلب توجه بیشترى مى‌‌کند.
همان‌‌طور که راجع به حضرت فرموده‌‌اند: « المهدى طاووس اهل الجنة».
در
میان پرندگان زیبا طاووس جلوه دیگرى و جذابیت خاصى دارد. لذا شب معراج
نبى‌‌اکرم (ص) وقتى به انوار معصومین رسیدند نور امام زمان (ع) بیشتر جلب
توجه کرد. سؤال کردند: پروردگارا این نور سبزى که شمشیر به دست ایستاده نور
کیست؟ حضرت حق در پاسخ پیامبر(ص) حالات و آثار وجودیه امام زمان( علیه
السلام) را بیان فرمودند.» (5)
درباره ی ویژگی های جزئی تر چهره ی آن حضرت چنین روایت شده است:
1-امام باقر (ع):
«از
فرزندان من در آخر الزمان مردی ظهور می کند که رنگ صورتش سفید متمایل به
سرخی و سینه اش فراخ و رانهایش ستبر و شانه هایش قوی است و در پشتش دو خال
است، یکی به رنگ پوستش و دیگری مشابه خال پیامبر اکرم (ص)» (6)
2-امام صادق (ع):
«او
میانه بالاست، نه بسیار بلند قد و نه بسیار کوتاه قد؛ صورتی گرد، سینه ای
فراخ، پیشانی سفید و ابروانی به هم پیوسته دارد؛ بر گونه ی راست او خالی
است مثل دانه ی مشک که بر قطعه ی عنبر سائیده باشند.» (7)
3-ابراهیم بن مهزیار که به دیدار حضرت نائل شده است در این باره می گوید:
«او
جوانی نورس و نورانی و سپید پیشانی بود با ابراوانی گشاده و گونه ها و
بینی کشیده و قامتی بلند و نیکو چون شاخه ی سرو و گویا پیشانی اش ستاره ای
درخشان بود.... بر سرش گیسوانی پرپشت و سیاه و افشان بود که روی گوشش را
پوشانده بود و سیمایی داشت که هیچ چشمی برازنده تر و با طمأنینه تر و با
حیاتر از آن ندیده است.» (8)
به قول استاد ابراهیم شفیعی سروستانی که در کتاب خود به شرح صفات جمال و کمال حضرت پرداخته اند:
«وصف العیش نصف العیش!» (9)
پی نوشت:
1.خراسانی، محمدجواد، مهدی منتظر( علیه السلام). به نقل از صراط المستقیم، ج2، ص 261.
2.همان، به نقل از الملاحم و الفتن، ص 136.
3.موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، مکیال المکارم، ج1، ص 132؛ به نقل از معرفت امام زمان و تکلیف منتظران، صص 40- 44
4.صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج 2، صص 432- 433
5.ماهنامه ی موعود شماره ی 37، ویژگی های حضرت مهدی، سخنرانی آیة الله ناصری
6.صدوق، همان، ص 560
7.یزدی، حائری، علی، الزام الناصب، ج1، ص 475
8.صدوق، همان، ج2، ص 180- 181
9.شفیعی سروستانی، ابراهیم، معرفت امام زمان و تکلیف منتظران، ص 40