یاران امام زمان (عج): گمنام ترین آشنا

دوستانم برایم تعریف می کردند که در یکی از حوزه های علمیه خادم مخلصی بود که شب ها برای اینکه غرور و کبر وجودش را نگیرد، مشغول رفتگری و تمیز کردن خیابان های شهرش می شد.

اگر دور و بر خودمان را نگاه کنیم، افرادی را می شناسیم که با عناوینی همچون، عالم، عارف، استاد، فقیه، حاکم، قاضی، مؤمن و .... خطاب می شوند. افرادی که شهرت و عنوان خود را در بوق و کرنا کرده اند و تماما مشغول جلوه گری و خودنمایی هستند بدون آنکه دغدغه خدمت به مردم و باری را از دوش کسی برداشتن، داشته باشند.

نمی توان قاطعانه گفت ولی راستش را بخواهید ، خیلی از  این عناوین لباس های گشادی است که بر تن صاحبان این ریاکاران شده است.

به سختی می توان این اوصاف و جایگاه ها را در زمان غیبت امام زمان(علیه السلام) به کسی که واقعا مؤمن و شایسته و لایق این مناصب باشند، نسبت داد.
سمتی مثل فرماندهی، قضاوت، حاکم شرع بودن، فقاهت و ... ردایی برازنده سیصد و سیزده یار بی بدیل امام عصر(عج) است.

از امام صادق(علیه السلام) پرسیدند: مگر غیر از اصحاب قائم(عج) بر روی زمین اشخاص مؤمن دیگری وجود نخواهد داشت؟ امام(ع) فرمودند:
"آری، غیر از آن ها مؤمنان بسیاری خواهد بود، ولی آن ها گروهی هستند که همراه قائم(ع) خارج می شوند و آن ها فرماندهان، قاضیان، حاکمان شرع و فقیهان دین هستند که خداوند با دست قدرت خود بر شکم و پشت آن ها می  کشد؛ دیگر هیچ حکمی بر آن ها دشوار نمی نماید."(1)

نکته بسیار مهم!
جماعتی از علما و مؤمنین مخلص و محض و بسیار وارسته هستند که در میان مشاهیر صاحب نام و عنوان(علمی، شغلی و...) نمی گنجند و کمتر کسی هم آن ها را می شناسد و معمولا دور از غوغا و جلوه گری زندگی می کنند. در سادگی تمام رفت و آمد می کنند در حالی که در عین وارستگی از دنیا در زمره یاران حقیقی امام زمان(علیه السلام) شناسایی می شوند.


پی نوشت:
1. منتخب الاثر، ص 485. الملاحم و الفتن، ص 171.

منبع:
یاران امام زمان(علیه السلام)؛ مجموعه روایات مهدوی، گروه پژوهش مؤسسه فرهنگی موعود، انتشارات موعود عصر(عج)، تهران سال 1390، چاپ دوم، ص57.