جنگ و جبهه، کوچک و بزرگ، پیر و جوان نمی شناسد، همگی
حاضرند تا از آنچه که به آن تعدی شده دفاع کنند. معمولا

جوانترها برای
جنگیدن و اسلحه به دست گرفتن در اولویت هستند و پیران برای جمع و جور کردن
آن جوانک ها بکار گرفته می شوند.
قوای جوانی، انگیزه ها، شور و اشتیاق برای دویدن و
دفاع کردن برای سپاهی که می خواهد بر بی عدالتی ها بتازد لازم است؛ ولی
لازمه این تاختن، بینش و تجربه ای است که تنها در دنیا دیده ها و سرد و
گرم چشیده های روزگار دیده می شود.
هر دو نیرو مانند دو بالی هستند
که در سپاه امام غائبمان(عج) برای پریدن و رسیدن به مقصد نهایی و برپایی
جکومت اسلامی و چیره شدن بر دشمنان ضرورت دارد.
یکی از ویژگی هایی
که برای سپاه یاران امام زمان(علیه السلام) نام برده می شود، جوان بودن
نیروهای ایشان و تعداد کم پیران است. که این تعداد کم را به سرمه چشم و یا
نمک در غذا تشبیه کرده اند. امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) می فرمایند:
"یاران
قائم همه جوان هستند. در میان آن ها پیرمرد یافت نمی شود مگر مانند سرمه
در چشم و نمک در طعام، که کمتر از هر ماده ای در طعام، نمک آن است."(1)
این
تشبیه بیانگر آن است که همین پیران بسیار اندک، مؤمن ترین و مخلص ترین
یاران امام(ع) و دارای بینشی بسیار وسیع می باشند که حضورشان در آن جمع
جوان ضروری است.
این ترکیب نیروی انسانی با ویژگی های روحی آدمی
تناسب دارد؛ زیرا جوان به طور طبیعی اراده اش نیرومندتر از پیر است و از
سویی دیگر پیر به لحاظ رشد فکری و تجارب برتر از جوان. و یک سپاه پیشرو به
هر دو گروه نیازمند است؛ اما به نیروی تازه نفس و با انگیزه تر، نیازمندتر.
پی نوشت:1. غیبت نعمانی، ص 170، منتخب الاثر، ص 484.
منابع:تاریخ
پس از ظهور، نویسنده: شهید سید محمد صدر، ترجمه حسن سجادی پور، انتشارات
موعود عصر(عج)، تهران سال 1389، چاپ سوم، فصل چهارم، ویژگی یاران امام
زمان(ع)، ص 254.
یاران امام زمان(علیه السلام)؛ مجموعه روایات مهدوی،
گروه پژوهش مؤسسه فرهنگی موعود، انتشارات موعود عصر(عج)، تهران سال 1390،
چاپ دوم، ص 37.