برای فریاد، یک کلمه کافی است...

کسی می گفت:
وقتی محرم می شود،
می شود در حسینیه ها،
فریاد زد
درد را؛
اما رنج فاطمه (س)
بغضی است،
استخوان می شکند
در سکوت.

 
می گویم:

نیازی به روضه ی مداح نیست،

برای شیون کردن،
اشاره ای بس است؛
شرح واقعه نمی خواهد
چند کلمه کافی است:
«در»،
«نگاه علی (ع)»،
«ریسمان»،
«کوچه»؛
 
ما تا قیامت
خواهیم گریست...