توجه به برخی تمثیل‌هایی که درباره مسائل مختلف در احادیث و روایات
ازسوی معصومین(ع) بیان شده ما را به یک حقیقت مهم رهنمون می‌شود که عمل به
آنها و یادآوری همواره این حقیقت ما را به سعادت می‌رساند.
یکی از
این تماثیل قابل توجه و آموزنده در کتاب معراج‌السعادة درباره دنیا نقل شده
است که: در روز قیامت دنیا را به شکل پیرزنی کبود روی، ارزق چشم، گراز
دندان، کریه منظر و قبیح رخسار برای مردم مجسم می‌کنند و می‌پرسند: آیا این
پیرزن را می‌شناسید؟ می‌گویند: نعوذباالله که ما او را بشناسیم! خطاب
می‌رسد: این همان دنیایی است که به آن تفاخر می‌کردید، به واسطه آن با
یکدیگر حسادت می‌ورزیدید، دشمنی می‌کردید، قطع صله‌رحم می‌کردید و بسیاری
از گناهان دیگر را مرتکب می‌شدید.
پس دنیا را به جهنم می‌افکنند در
حالی که فریاد می‌زند: خداوندا! پس کجایند پیروان و دوستان من؟ (کسانی که
فریب مرا خوردند حال بی‌وفایی مرا هم ببینند).
خداوند بلندمرتبه می‌فرمایند: دوستان او را هم به خودش ملحق سازید.
نتیجه
می‌گیریم دنیاداران مست نباید به خود مغرور شده و ببالند چرا که این دنیا
قبلا در دست دیگران بوده است و به زودی هم از دست ما خارج می‌شود و به
دیگران می‌رسد.
منابع:
- نهج‌البلاغه، خطبه 226
- معراج‌السعادة، ص 339
- محجة‌البیضاء، ج 6، ص 10
- در محضر امیرالمومنین(ع)، ج 5، ص 450
